The Discipline of Philosophy and the Invention of Modern Jewish Thought

این کتاب با کاوش در موضوع فلسفه یهود به عنوان محل بحث برانگیز ساخت و ساز پروژه مدرنیته، پیامدهای مفاهیم مختلف و اغلب متضاد را بررسی می کند که بحث بر سر این پرسش را مطرح می کند که فلسفه یهودی چیست یا می تواند باشد.

ایده‌ی فلسفه‌ی یهود، پرسشی از فلسفه به‌عنوان چنین مطرح می‌کند. اما «فلسفه یهود» فقط منعکس کننده آن چیزی نیست که «فلسفه» فاقد آن است. بلکه خود پروژه فلسفه را به چالش می‌کشد.

با بررسی اندیشه‌های اسپینوزا، موسی مندلسون، هاینریش هاینه، هرمان کوهن فرانتس روزنزوایگ، مارتین بوبر، مارگارت ساسمن، هرمان لوین گلدشمیت و دیگران، این کتاب نشان می‌دهد که چگونه فلسفی ترین لحظات آثار آنها آنهایی است که در آنها دغدغه های خاص "مسائل یهودی" آنها به بازاندیشی در مورد نظم و انضباط فلسفه در اصطلاحات اصلی می پردازد.

شناخت دیرینه مدرنیته که مسیرهای انتقادی فیلسوفان یهودی را نشان می دهد. از اسپینوزا و مندلسون تا امروز، نه تنها «فلسفه یهود» را از کبوتر چاله‌ای ناخوشایند رهایی می‌بخشد که این فیلسوفان به‌شدت می‌خواستند آن را رد کنند، بلکه مهم‌تر از آن، فلسفه را از ادعاهای دروغین جهان‌شمولی رها می‌کند.

Exploring the subject of Jewish philosophy as a controversial construction site of the project of modernity, this book examines the implications of the different and often conflicting notions that drive the debate on the question of what Jewish philosophy is or could be.

The idea of Jewish philosophy begs the question of philosophy as such. But “Jewish philosophy” does not just reflect what “philosophy” lacks. Rather, it challenges the project of philosophy itself.

Examining the thought of Spinoza, Moses Mendelssohn, Heinrich Heine, Hermann Cohen Franz Rosenzweig, Martin Buber, Margarete Susman, Hermann Levin Goldschmidt, and others, the book highlights how the most philosophic moments of their works are those in which specific concerns of their “Jewish questions” inform the rethinking of philosophy’s disciplinarity in principal terms.

The long overdue recognition of the modernity that informs the critical trajectories of Jewish philosophers from Spinoza and Mendelssohn to the present emancipates not just “Jewish philosophy” from an infelicitous pigeonhole these philosophers so pointedly sought to reject but, more important, emancipates philosophy from its false claims to universalism.