The Diplomatic Kidnappings: A Revolutionary Tactic of Urban Terrorism

سلسله آدم ربایی های دیپلماتیک اخیر نه تنها در واشنگتن بلکه در اکثر دفاتر و سفارتخانه های خارجی در سراسر جهان دیپلماسی تفکر جدی ایجاد کرده است. آدم ربایی ها - و نحوه برخورد با آنها - موضوع جلسات کمیته کنگره، مذاکرات وزارت امور خارجه، و بحث ها و اقدامات بین المللی توسط سازمان کشورهای آمریکایی بوده است. هدف این مطالعه تحلیل آنها در چارچوب تروریسم چریکی شهری، هنجارهای حقوقی بین‌المللی و رویه دیپلماتیک جهانی است. نمونه‌های منتخب از آدم‌ربایی‌های دیپلماتیک، به‌ویژه آنهایی که در آمریکای لاتین و کانادا انجام می‌شوند، به طرز چشمگیری استراتژی انقلابی جدید استفاده از تروریسم را به عنوان یک تاکتیک سیاسی برای دستیابی به اهداف بلندمدت سیاسی نشان می‌دهند. همانند پدیده مشابه خود - هواپیماربایی - ربودن دیپلمات های خارجی قربانیان بی گناه را به عنوان گروگان گرفته و از آنها بهره برداری می کنند. بنابراین یک موقعیت چانه‌زنی ایجاد می‌شود که در آن اقلیت انقلابی می‌تواند به اهرم دیپلماتیکی دست یابد که بسیار بیشتر از نسبت تعداد، قدرت نظامی یا جذابیت مردمی آن است. از طریق تروریسم، چریک‌های شهری امیدوارند به پیشرفت‌های تاکتیکی در چارچوب استراتژی کلی انقلاب سیاسی دست یابند. حتی سرکوب موقت دولتی اگر به صورت تلافی جویانه رخ دهد، بخشی از آن استراتژی می شود. فصل اول به طور خاص و کل نسخه خطی به طور کلی به بررسی آدم ربایی ها در چارچوب پارامترهای تروریسم انقلابی می پردازد. این آدم ربایی ها پیامدهای حقوقی و سیاسی جدی در حوزه دیپلماسی جهانی نیز داشته است.