دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Max More
سری:
ناشر:
سال نشر:
تعداد صفحات: [299]
زبان:
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 8 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب The Diachronic Self: Identity, Continuity, Transformation به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خود دیاکرونیک: هویت، تداوم، دگرگونی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
Diachronic Self شرح هویت شخصی ارائه شده توسط Derek Parfit در Reasons and Persons را پر و روشن می کند. در ادامه به ترسیم پیامدهای متافیزیکی و هنجاری این نظریه تقلیل گرای روانشناختی می پردازم. برخی از استنباط های هنجاری با استنباط های Parfit مخالف است. من چندین نامزد را برای یک شرط علی ضروری برای هویت شخصی یا تداوم بررسی میکنم و استدلال میکنم که باید یکی از لیبرالترین شرایط را بپذیریم که اجازه دهیم هویت شخصی حتی اگر علت آن غیرعادی و غیرقابل اعتماد باشد تداوم یابد. پس از ایجاد یک شرط علّی برای هویت، من از تقلیل گرایی روانشناختی برای تحلیل انتقادی شرایط فعلی و معیارهای مرگ افراد استفاده می کنم. من استدلال می کنم که تصورات قلبی و هوشیاری نادرست هستند. من به جای آنها یک مفهوم مبتنی بر اطلاعات را ارائه می کنم. سپس به بررسی اهمیت نسبی ارتباطات روانشناختی مختلف، از جمله خاطرات، نیات، تمایلات، باورها، خواسته ها، ارزش ها و پروژه ها می پردازم. معلوم میشود که اهمیت عناصر منفعل خود، بهویژه خاطرات، اغلب در بحثهای مربوط به هویت بیش از حد ارزیابی شده است. با تکیه بر نتایج متافیزیکی خود، تعدادی نتیجه گیری هنجاری می گیرم. تفاوت من با پارفیت این است که تقلیل گرایی زندگی را کمتر «عمیق» و مرگ را کم اهمیت نمی کند. من همچنین استدلال میکنم که Parfit هنگام ارزیابی تقسیم منطقی نگرانیهای آینده، بیش از حد بر پیوستگی تأکید میکند تا تداوم. من به نقش یک خودپنداره ایده آل، برنامه های زندگی و اصول در ایجاد و حفظ نگرانی برای مراحل خود آینده دورتر نگاه می کنم. فصل آخر به تحلیل چگونگی جذب تغییرات در خودمان، به ویژه تغییرات فیزیکی ناشی از فناوری میپردازد. من تغییرات افزاینده را از تغییرات زیانآور تشخیص میدهم، و استنباطهای هنجاری در مورد اینکه آیا ما باید بهطور عقلانی خود را با خود بهتر جایگزین کنیم، در صورت امکان، میگیرم. من شرحی از همسان سازی از نظر یکپارچگی عملکردی ایجاد می کنم، سپس به تمایز تقویت از مکمل ادامه می دهم و به اهمیت آن برای نگرانی های هنجاری اشاره می کنم. در نهایت، من نقش شکل و عملکرد بدنی را در یک گزارش تقلیل گرایانه روانشناختی از هویت شخصی تعیین می کنم.
The Diachronic Self fills out and clarifies the account of personal identity presented by Derek Parfit in Reasons and Persons. I go on to draw metaphysical and normative consequences of this psychological reductionist theory. Some of the normative inferences disagree with those of Parfit. I examine several candidates for a necessary causal condition for personal identity or continuity and argue that we should accept one of the most liberal conditions, allowing personal identity to persist even if its cause is abnormal and unreliable. After establishing a causal condition for identity I apply psychological reductionism to critically analyze current conditions of and criteria for the death of persons. I argue that cardiac and consciousness based conceptions are incorrect. In their place I offer an information-based conception. I then go on to examine the relative importance of various psychological connections, including memories, intentions, dispositions, beliefs, desires, values, and projects. It turns out that the significance of passive elements of the self, especially memories, has often been overrated in discussions of identity. Drawing on my metaphysical results, I draw a number of normative conclusions. I differ from Parfit in holding that reductionism does not make life less "deep" nor death less significant. I also argue that Parfit puts too much emphasis on connectedness rather than continuity when assessing the rational apportionment of future-concern. I look at the roles of an ideal self-conception, life plans, and principles in generating and sustaining concern for one's farther future self-stages. The final chapter analyses how we assimilate changes in our selves, especially physical changes resulting from technology. I distinguish augmentative from deteriorative changes, and draw normative inferences about whether rationally we should replace ourselves with a better self, if that were possible. I develop an account of assimilation in terms of functional integration, then go on to distinguish enhancement from supplementation, noting the importance of this for normative concerns. Finally, I determine the role of bodily form and function in a psychological reductionist account of personal identity.