The Devil Wins: A History of Lying from the Garden of Eden to the Enlightenment

آیا هرگز دروغ گفتن قابل قبول است؟ این پرسش به طرز شگفت انگیزی نقش مهمی در داستان گذار اروپا از جامعه قرون وسطایی به مدرن دارد. به گفته بسیاری از مورخان، اروپا زمانی مدرن شد که اروپایی ها شروع به دروغ گویی کردند - یعنی زمانی که آنها شروع به استدلال کردند که گاهی اوقات دروغ گفتن قابل قبول است. این روایت عامه پسند، مسیر روشنی از پیشرفت تاریخی را از دنیای ایمانی قرون وسطایی، که در آن هر دروغی گناه‌انگیز است، به جامعه مدرن اولیه‌تر دنیوی‌تر ارائه می‌دهد که در آن دروغ‌گویی به استراتژی مجاز برای دفاع از خود و پیشرفت خود تبدیل می‌شود. متأسفانه، این داستان اشتباه است.

برای مسیحیان قرون وسطی و اوایل مدرن، مشکل دروغ مشکل وجود انسان بود. برای پرسیدن "آیا هرگز دروغ گفتن قابل قبول است؟" این بود که بپرسیم ما به عنوان گناهکار چگونه باید در دنیای سقوط کرده زندگی کنیم. همانطور که پیداست، پاسخ به این سؤال بستگی به این داشت که چه کسی این سؤال را انجام داده است. شیطان پیروز می شود تاریخ پیچیده دروغگویی را از روزهای اولیه کلیسای کاتولیک تا عصر روشنگری آشکار می کند، و تنوع نگرش ها در مورد دروغگویی را با در نظر گرفتن این سوال از دیدگاه پنج صدای نماینده - شیطان، آشکار می کند. خدا، متکلمان، درباریان و زنان. دالاس جی. دنری دوم با بررسی آثار آگوستین، بوناونتور، مارتین لوتر، مادلین دو اسکودری، ژان ژاک روسو و تعدادی دیگر، نشان می‌دهد که چگونه دروغی که مدت‌ها تصور می‌شد منشأ فساد دنیوی است، در نهایت به مبنای اصلی تبدیل شد. انسجام اجتماعی و صلح.