دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Raphael Cuir
سری:
ISBN (شابک) : 0773446575, 9780773446571
ناشر: Edwin Mellen Press
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 259
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 11 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب توسعه مطالعه آناتومی از دوره رنسانس تا دکارتییسم: دا کارپی ، وسالیوس ، استین ، بیدلو: طراحی فیگور، طراحی، هنر و عکاسی، اشیاء خاص، طراحی، هنر و عکاسی، تاریخ، تاریخ و نقد، هنر و عکاسی، اروپا، بلژیک، فرانسه، آلمان، بریتانیای کبیر، گرینلند، ایتالیا، هلند، رومانیایی، هندینایست، ,نقد,فلسفه,سیاست و علوم اجتماعی,تاریخ,آفریقا,آسیای باستان,اروپا,آمریکای لاتین,خاورمیانه,نظامی,ایالات متحده,علوم انسانی,کتابهای درسی جدید,استفاده شده و اجاره ای,بوتیک تخصصی,فلسفه,زیبایی شناسی,عرفان, ,تاریخ و نظرسنجی, منطق, متافیزیک
در صورت تبدیل فایل کتاب The Development of the Study of Anatomy from the Renaissance to Cartesianism: Da Carpi, Vesalius, Estienne, Bidloo به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب توسعه مطالعه آناتومی از دوره رنسانس تا دکارتییسم: دا کارپی ، وسالیوس ، استین ، بیدلو نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب اولین کتابی است که بر پارادوکس تصاویر آناتومیک از رنسانس تا قرن هجدهم تمرکز میکند: نمایش اسکلتها و چهرههای پوستهدار در حالت انیمیشن، i. ه. با وجود غیرممکن بودن منطقی این امر، ظاهراً دارای حیات است. غایت شناسی علمی و زیبایی شناختی دست به دست هم دادند و هر دو درگیر تصور تصاویر آناتومیک بودند که در آن با غایت شناسی نمادین با ماهیت اخلاقی، آخرت شناختی و اروتیک ادغام شدند. در طول رنسانس، نظریه تشریحی، عمل، و تصویرسازی از مدل ارسطویی برای مطالعه موجودات زنده پیروی کردند - مدل علل نهایی. با دستیابی به مدل تصویرسازی تشریحی ارائه شده در رسالههای برنگاریو دا کارپی، صفحات میولوژیکی و استخوانشناسی در فابریکای وسالیوس، نمایش قابلتوجهی از آنچه را میتوان به عنوان آناتومی غایتشناسی توصیف کرد، ارائه میکند. انیمیشن فیگورهای پوستهدار آناتومی را بهعنوان یک تمرین بازتابی ارائه میکرد که در آن سوژه هم موضوعی دانسته و هم موضوعی دانش بود. آناتومی غایتشناسی به یک عمل اخلاقی تبدیل شد - «خودت را بشناس» - و خود را به عنوان وسیلهای برای سوبژکتیو کردن تثبیت کرد. این شخصیتهای گفتمانی متحرک نه تنها از آناتومی و خودشناسی، بلکه از اروس و تاناتوس نیز سخن میگویند. آناتومی غایتشناختی رنسانس غرق در نمادگرایی بود. افشای آناتومی غایتشناسی تشخیص و تمایز پیدایش آناتومی دکارتی در اواخر قرن هفدهم را امکانپذیر میسازد، که عمدتاً با بیاعتنایی به زندگی مشخص میشود که به تدریج تمام مفاهیم نمادین را از تصویر حذف میکند و منجر به مفهوم بدن به عنوان یک مفهوم میشود. شی افسون شده دانش با دکارتی، مطالعه موجودات زنده دیگر شامل مطالعه زندگی نمی شد: بدن به یک ماشین آلی تبدیل شد که توسط فیلسوفان و آناتومیست ها مورد بررسی قرار می گرفت. آناتومی دکارتی وسیلهای برای هدفیابی فراهم کرد، و دکارتگرایی تأثیر قابلشخصی بر صفحات تشریحی داشت - که با تصاویر جرارد دو لِرِس برای «آناتومی انسانی بدن» بیدلو (1685، آمستردام) شروع شد. با این صفحات، عینیت علمی، همانطور که امروزه از آن تصور می کنیم، جایگاه واقعی در تصویر آناتومیک پیدا کرد. از آنجایی که دولرس تقلید وفادارانه طبیعت را تحقیر می کرد، شکاف محسوسی بین هنر او و تصویرسازی های تشریحی او وجود دارد: بدن برای آناتومیست دیگر برای هنرمند بدن نبود و تصاویر مورد نیاز اولی دیگر برای هنرمندان مفید نبود. دومی.
This book is the first to focus on the paradox of anatomical images from the Renaissance to the 18th century: the representation of skeletons and flayed figures in a state of animation, i. e. apparently endowed with life despite the logical impossibility of this being so. Scientific and aesthetic teleology went hand in hand, and both were involved in the conception of anatomical images, in which they merged with a symbolic teleology of a moral, eschatological, and erotic nature. During the Renaissance, anatomical theory, practice, and imagery followed the Aristotelian model for the study of the living - that of final causes. By achieving the model of anatomical illustration proposed in the treatises of Berengario da Carpi, the myological and osteological plates in Vesalius' Fabrica provide a remarkable representation of what can be described as teleological anatomy. The animation of flayed figures presented anatomy as a reflexive practice in which the subject was both a knowing subject and a subject of knowledge. Teleological anatomy became a moral practice - 'Know Thyself' - and established itself as a means of subjectivation. These animated discursive figures speak not only of anatomy and self-knowledge, but also of Eros and Thanatos; Renaissance teleological anatomy was steeped in symbolism. The revelation of a teleological anatomy makes it possible to identify and distinguish the emergence in the late seventeenth century of Cartesian anatomy, characterized chiefly by a disregard for life which gradually banished all symbolic connotations from the image, leading to the notion of the body as a disenchanted object of knowledge. With Cartesianism, the study of the living no longer involved that of life: the body became an organic machine to be investigated by philosophers and anatomists. Cartesian anatomy provided a means of objectivation, and Cartesianism had an identifiable impact on anatomical plates - beginning with Gerard de Lairesse's illustrations for Bidloo's "Anatomia humani corporis" (1685, Amsterdam). With these plates, scientific objectivity as we conceive of it today found a real place in the anatomical image. As de Lairesse despised the faithful imitation of nature, there is a perceptible gulf between his art and his anatomical illustrations: the body for the anatomist was no longer the body for the artist, and the illustrations required by the former were no longer useful to the latter.