The Deleted World

گزیده ای کوتاه از اشعار غم انگیز و مراقبه برنده جایزه نوبل ادبیات 2011
توماس ترانسترومر را می توان نه تنها به عنوان مهم ترین شاعر سوئد، بلکه به عنوان نویسنده قد بین المللی که کارش اکنون با وضوح و طنین بی وقفه با ما صحبت می کند. ترانسترومر که مدت‌ها به عنوان استاد تصویر جذاب و دلنشین شناخته می‌شود، شاعری است برزخی: بارها و بارها به آستانه‌های نور و آب، مرزهای بین انسان و طبیعت، بیداری و رویا کشیده شده است. یک نویسنده عمیقاً روحانی اما سکولار، شک او در مورد انسانیت پیوسته توسط قدرت تجدید ناپذیر جهان طبیعی به چالش کشیده می شود. اشعار او تجلیاتی هستند که ریشه در تجربه دارند: مراقبه های یدکی و نورانی که تصاویر خارق العاده او از هم جدا می شوند – چیزی ناگهانی، مرموز و فراموش نشدنی را آشکار می کنند.

A short selection of haunting, meditative poems from the winner of the 2011 Nobel Prize in Literature
Tomas Tranströmer can be clearly recognized not just as Sweden's most important poet, but as a writer of international stature whose work speaks to us now with undiminished clarity and resonance. Long celebrated as a master of the arresting, suggestive image, Tranströmer is a poet of the liminal: drawn again and again to thresholds of light and of water, the boundaries between man and nature, wakefulness and dream. A deeply spiritual but secular writer, his skepticism about humanity is continually challenged by the implacable renewing power of the natural world. His poems are epiphanies rooted in experience: spare, luminous meditations that his extraordinary images split open—exposing something sudden, mysterious, and unforgettable.