The Death of a Prophet: The End of Muhammad's Life and the Beginnings of Islam

قدیمی‌ترین شرح حال اسلامی محمد که در اواسط قرن هشتم نوشته شده است، حکایت از آن دارد که پیامبر در سال 632 در مدینه درگذشت، در حالی که منابع پیشین و متعدد یهودی، مسیحی، سامری و حتی اسلامی نشان می‌دهند که محمد زنده ماند تا رهبری حکومت را به عهده بگیرد. فتح فلسطین، آغاز در 634-35. اگرچه این اختلاف برای چندین دهه شناخته شده است، استفان جی شومیکر در اینجا اولین مطالعه سیستماتیک سنت های مختلف را می نویسد.

با استفاده از روش ها و دیدگاه های وام گرفته شده از مطالعات کتاب مقدس، شومیکر به این نتیجه می رسد که این گزارش ها از رهبری محمد در طول تهاجم فلسطین احتمالاً سنت اولیه اسلامی را حفظ کرده است که بعداً برای پاسخگویی به نیازهای تغییر هویت اسلامی تجدید نظر شد. شومیکر ادعا می کند که محمد و پیروانش به نظر می رسد انتظار داشتند که جهان در آینده نزدیک، شاید حتی در دوران زندگی آنها، به پایان برسد. وقتی ساعت آخرت‌شناسی طبق برنامه‌ریزی نشد و همچنان به نقطه‌ای دورتر به تعویق افتاد، معنای پیام محمد و ایمانی که او ایجاد کرد نیاز به تجدید نظر اساسی توسط پیروان اولیه او داشت.

هدف بزرگتر مرگ یک پیامبر از امکان تنظیم تاریخ وفات محمد برای چند سال فراتر است. برای شومیکر بسیار مهمتر، سؤالاتی در مورد روشی است که باید ریشه های اسلامی را مورد مطالعه قرار داد. تفاوت در منابع اولیه، گشایش مهمی را ایجاد می کند که از طریق آن می توان ماهیت اسلام بدوی را به طور گسترده تر بررسی کرد. شومیکر با استدلال برای وحدت روش شناختی بیشتر بین مطالعه ریشه های مسیحی و اسلامی، بر ارزش بالقوه منابع غیراسلامی برای بازسازی تاریخ اسلام تکوینی تأکید می کند.