The crisis of meaning and the life-world: Husserl, Heidegger, Arendt, Patocka

در بحران معنا و زندگی-جهان، Ľubica Učník به بررسی تضاد وجودی می پردازد که کانون کار نهایی ادموند هوسرل را تشکیل می دهد، که او استدلال می کند که امروزه بسیار با ما همراه است: چگونه عقلانیت علمی را با معنای وجود انسان آشتی دهیم؟ برای بررسی این معما، او هوسرل را در گفتگو با سه تن از مهم‌ترین جانشینان خود قرار می‌دهد: مارتین هایدگر، هانا آرنت و یان پاتوچکا.

از نظر هوسرل، اروپای دهه 1930 با یک غیرعقلان‌گرایی رو به رشد مشخص می‌شد که تهدید به تضعیف می‌کرد. میراث تحقیق عقلانی آن هوسرل استدلال می‌کرد که پیشرفت فن‌آوری در علوم باعث شده است که علم پایه‌های خود را در «جهان زندگی» اولیه فراموش کند: دنیای تجربه زیسته. اوچنیک با تجدید نگرانی‌های هوسرل در زمینه امروزی، ابتدا قرائتی بدیع و قانع‌کننده از اثر خود را از دریچه رسمی‌سازی علوم ارائه می‌کند، سپس آشکار شدن این مشکل را از طریق آثار هایدگر، آرنت و پاتوچکا دنبال می‌کند.

اگرچه بسیاری از محققان درباره آرنت نوشته‌اند، هیچ‌یک تا کنون اندیشه‌های فلسفی او را با یان پاتوچکا پدیدارشناس چک مرتبط نکرده‌اند. Učník دسترسی ارزشمندی به کار دومی را فراهم می کند، که در زبان انگلیسی هنوز مطالعه نشده است. او نشان می‌دهد که این چهار متفکر با هم چالش‌های جدیدی را برای رویکرد ما به مسائل کلیدی پیش روی ما ارائه می‌کنند و راه‌هایی برای بازنگری در حقیقت، آزادی و مسئولیت انسانی در مواجهه با نقد پست‌مدرن فراروایت‌ها و علاقه‌ی فلسفی فزاینده به ما ارائه می‌کنند. اشکال جدید ماتریالیسم.

In The Crisis of Meaning and the Life-World, Ľubica Učník examines the existential conflict that formed the focus of Edmund Husserl’s final work, which she argues is very much with us today: how to reconcile scientific rationality with the meaning of human existence. To investigate this conundrum, she places Husserl in dialogue with three of his most important successors: Martin Heidegger, Hannah Arendt, and Jan Patočka.

For Husserl, 1930s Europe was characterized by a growing irrationalism that threatened to undermine its legacy of rational inquiry. Technological advancement in the sciences, Husserl argued, had led science to forget its own foundations in the primary “life-world”: the world of lived experience. Renewing Husserl’s concerns in today’s context, Učník first provides an original and compelling reading of his oeuvre through the lens of the formalization of the sciences, then traces the unfolding of this problem through the work of Heidegger, Arendt, and Patočka.

Although many scholars have written on Arendt, none until now has connected her philosophical thought with that of Czech phenomenologist Jan Patočka. Učník provides invaluable access to the work of the latter, who remains understudied in the English language. She shows that together, these four thinkers offer new challenges to the way we approach key issues confronting us today, providing us with ways to reconsider truth, freedom, and human responsibility in the face of the postmodern critique of metanarratives and a growing philosophical interest in new forms of materialism.