The Creative Destruction of Medicine

تا همین اواخر، اگر از اکثر پزشکان بپرسید، به شما می گفتند که فقط دو نوع دارو وجود دارد: نوع کواک و نوع مبتنی بر شواهد. اولی بی‌پایه است، و دومی بر اساس بهترین اطلاعاتی که تلاش انسان می‌تواند بخرد، با آزمایش‌های دوسوکور با دقت کنترل‌شده، صدها بیمار و شاخص‌های واضح موفقیت.

خب، اریک توپول بیشتر پزشکان نیست، و او به شما پیشنهاد می‌کند که به فکر نوع سومی از پزشکی باشید، پزشکی که باعث می‌شود چیزهای مدرن مبتنی بر شواهد به ندرت بهتر از کیمیاگری که سعی در جان بخشیدن به یک هومونکولوس در یک شیشه دارد، بهتر به نظر برسند. به نظر می رسد بسیاری از داروهای جدید - اگرچه با آزمایشات بزرگی آزمایش شده اند - در واقع بیشتر مشکلات آنها را تنها زمانی آشکار می کنند که در دنیای واقعی بیرون بیایند، در حالی که میلیون ها نفر با انواع شرایط آنها را با همه چیز در جهان مخلوط می کنند. داروسازی تداخلات غیرمنتظره داروها، بیماران و بیماری ها می تواند ویرانگر باشد. و واضح ...

Until very recently, if you were to ask most doctors, they would tell you there were only two kinds of medicine: the quack kind, and the evidence-based kind. The former is baseless, and the latter based on the best information human effort could buy, with carefully controlled double-blind trials, hundreds of patients, and clear indicators of success.

Well, Eric Topol isn't most doctors, and he suggests you entertain the notion of a third kind of medicine, one that will make the evidence-based state-of-the-art stuff look scarcely better than an alchemist trying to animate a homunculus in a jar. It turns out plenty of new medicines—although tested with what seem like large trials—actually end up revealing most of their problems only once they get out in the real world, with millions of people with all kinds of conditions mixing them with everything in the pharmacopeia. The unexpected interactions of drugs, patients, and diseases can be devastating. And the clear...