The Craniovertebral Region in Chronic Inflammatory Rheumatic Diseases

رادیولوژی، جوانترین علوم پزشکی بزرگ، از زمان کشف اشعه ایکس، دستخوش تحول فنی خارق العاده ای شده است. با توسعه انواع مختلف توموگرافی و استفاده از بسیاری از عوامل کنتراست شروع شد، سپس به سرعت به سراغ سریوسکوپی، تفریق تصاویر، بزرگنمایی مستقیم، اکووگرافی، ترموگرافی و زیروگرافی رفت. امروزه، حتی قبل از اینکه همه این نوآوری ها مورد استفاده عمومی قرار گیرند، شاخه دیگری از فناوری رادیولوژیک تکامل یافته است: توموگرافی کامپیوتری (محوری). بیش از یک نوآوری، ابعاد واقعی آن غیرقابل مشاهده است. رادیولوژی در کمتر از یک قرن به یک مکمل ضروری برای عمل پزشکی تبدیل شده است. توسعه رادیولوژی به عنوان یک تخصص به دنبال پیشرفت های فنی آن بود که از کشوری به کشور دیگر بسیار متفاوت بود. این توسعه سریع به سرعت منجر به فوق تخصصی شدن شد، حتی توسعه اولیه پرتودرمانی و تشخیص رادیویی به عنوان واحدهای جداگانه. با این حال، ورود رادیولوژی به دانشگاه، آن را به عنوان یک شاخه واحد پزشکی حفظ کرده است، و از تمایل مکرر به سمت خود نومی شاخه های یک تخصص اجتناب می کند. امروزه نسل چهارم رادیولوژیست ها با تصمیم دیگری روبرو هستند: آیا باید به فن آوری تبدیل شوند که مطیع ماشین آلات خود هستند، یا متخصص فرعی با یک مهارت واحد شوند یا اینکه پزشک بمانند. اکثریت قریب به اتفاق این نسل چهارم تبدیل شدن به یکی از لوازم جانبی یک تکنیک اصلی را رد کرده اند و بر اساس مفهوم هیپوکراتیک پزشکی تخصص یافته اند.

Radiology, the youngest of the major medical sciences, has undergone an extraordinary technical evolution since the discovery of X-rays. It began with the development of the different types of tomography and the adoption of many contrast agents, then proceeded rapidly to serioscopy, subtraction of images, direct enlargement, echography, thermography, and xerography. Today, even before all these innovations have come into common use, another branch of radiologic technology has evolved: computerized (axial) tomography. More than just an innovation, its true dimensions are unfore­ seeable. Radiology has become in less than a century an indispensable adjunct to the practice of medicine. The development of radiology as a speciality followed its technical advances, which varied greatly from country to country. This rapid development led quickly to subspecialization, even the very early development of radiotherapy and radiodiagnostics as separate entities. However, the entry of radiology into the university has preserved it a single branch of medicine, avoiding the frequent tendency toward auto­ nomy of the branches of a speciality. Today the fourth generation of radiologists is faced with another deci­ sion: whether to become technologists subjugated to their machinery, to become sub specialists with a single skill, or to remain doctors. The vast majority of this fourth generation has rejected becoming an accessory to a master technique and rather has specialized according to the hippocratic concept of medicine.