دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Martin Andrew Sharp Hume
سری:
ISBN (شابک) : 1465612394, 9781465612397
ناشر: Library of Alexandria
سال نشر: 2020
تعداد صفحات: 404
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 389 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب The Courtships of Queen Elizabeth: A History of the Various Negotiations for Her Marriage به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خواستگاری های ملکه الیزابت: تاریخچه ای از مذاکرات مختلف برای ازدواج او نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بزرگترین بازی دیپلماتیکی که تا به حال در صفحه شطرنج انجام شده است، توالی کامل دسیسه ها بود که برای نزدیک به نیم قرن توسط ملکه الیزابت و وزیرانش با هدف بازی کردن یک قدرت بزرگ قاره ای در برابر قدرت دیگر به نفع انگلیس و پروتستان انجام شد. ، که منافع خود ملکه با آن گره خورده بود. کسانی که در بحبوحه نزاع بودند، در بیشتر موارد برای اهداف فوری کار می کردند، و احتمالاً نتیجه نهایی تلاش های خود را درک می کردند یا به آن اهمیت نمی دادند. اما ما با نگاه کردن به گذشته به عنوان بر فراز دشتی که طی شده است، میبینیم که از درهمتنیدگی دوگانگی که موضوع را برای بازیگران پنهان کرده بود، دوره جدیدی از تمدن و انبوهی از افکار جوان، جدید و نیرومند پدید آمده است. ما هنوز انگیزه را احساس می کنیم. ما اکنون دریافتهایم که ایدههای مدرن آزادی و روشنگری نتیجه طبیعی پیروزی انگلستان در آن مبارزه انحرافی و پرپیچوخم است، که برای مدت طولانی برخی از تیزبینترین عقلها، مردانه و زنانه را که تا به حال در اروپا وجود داشتهاند، درگیر کرده است. به نظر غیرممکن است که بتوان به نتیجه رسید مگر تحت ترکیب بسیار عجیبی از شرایط و اشخاصی که در آن زمان در انگلستان وجود داشت. الیزابت به همان اندازه با ضعف و قدرتش پیروز شد. ویژگی های بد او به اندازه ویژگی های خوبش برای او ارزشمند بود. سیسیل قوی و استوار هرگز سکان را تا این حد در دست نمی گرفت، اگر دائماً با خدمه شورایاری بدخواه، حریص و خائن که برای همیشه به دنبال رشوه های خارجی به عنوان پرداختی برای افتخار و وفاداری خود بودند، قرار نمی گرفت. بدون لستر به عنوان یک امکان دائمی زناشویی برای بازگشت، مذاکرات بی پایان برای ازدواج با شاهزادگان خارجی به زودی بیهوده و بی اثر می شد و تعادل از بین می رفت. اما به دلیل حماقتهای مری استوارت، که منجر به سقوط و حبس مادامالعمر او شد، حزب کاتولیک در انگلستان هرگز نمیتوانست به این راحتی مورد تسلط قرار گیرد. الیزابت، با اعتقاد مذهبی ثابت اندکی، با بی ثباتی مشخص خود، تقریباً به طور قطع در یک مقطع دشوار به سمت شناخت قدرت پاپ کشیده می شد، و به همین ترتیب می توانست مخالفت خوب را از بین ببرد، اما به دلیل این واقعیت غیر مثالی که چنین به رسمیت شناختن مشروعیت و حق سلطنت او را به هم می زد. به نظر می رسد ترکیب شرایط در این قاره نیز دقیقاً برای کمک به نتیجه مطلوب برای منافع انگلیس لازم بوده است. و ویژگیهای شخصی خاص هر دو فیلیپ دوم. و کاترین دو مدیچی گویی صراحتاً برای کمک به همین هدف ساخته شده بودند. اما ساخت انگلستان و استقرار پروتستانتیسم به عنوان یک قدرت دائمی در اروپا، با شرایط مساعد، تقریباً مشیتآمیز، هرگز نمیتوانست بدون حکومت عالی و مستمر ملکه و وزیر بزرگش محقق شود. جابهجایی زیرک از این سو به آن سو، تشویق یا دلسردی پروتستانهای فرانسوی و فلاندری بهگونهای که سیاست آن زمان دیکته میکرد، تحقیر و تملق متناوب قدرتهای رقیب، و استفاده چابک از جنسیت ملکه و عشق زنانه به تحسین برانگیختن پیشنهادهای رقابتی برای دست او، همگی دولتمردی را به همان اندازه که بی پروا بود نشان می دهند. روشهای سیاسی اتخاذ شده شاید آنهایی بودند که در آن زمان با استقبال عمومی مواجه شدند، اما شعبدهبازی ماهرانه در طول سالها در رابطه با ازدواج الیزابت در تاریخ حکومت بینظیر است. نکته ای از قلم نیفتاد. از حالت دوشیزه بودن ملکه، بی ثباتی زنانه، حاکمیت انفرادی، عدم اطمینان مذهبی فرضی، زیبایی پذیرفته شده ملکه، و رقابت شدید برای دستش، بهره کامل برده شد. در بسیاری از موارد، نه کسی که خواستگاری می کرد و نه خواستگاری جدی نبود، و خواستگاری صرفاً یک داستان مودبانه برای پوشاندن اشیاء دیگر بود. اما حداقل در دو مورد، اگر نه سه مورد، ملکه تقریباً به دلیل شرایط یا احساسات خود مجبور به موقعیتی شد که ازدواج او را اجتناب ناپذیر می کرد.
The greatest diplomatic game ever played on the world’s chessboard was that consummate succession of intrigues which for nearly half a century was carried on by Queen Elizabeth and her ministers with the object of playing off one great Continental power against another for the benefit of England and Protestantism, with which the interests of the Queen herself were indissolubly bound up. Those who were in the midst of the strife were for the most part working for immediate aims, and probably understood or cared but little about the ultimate result of their efforts; but we, looking back as over a plain that has been traversed, can see that, from the tangle of duplicity which obscured the issue to the actors, there emerged a new era of civilisation and a host of young, new, vigorous thoughts of which we still feel the impetus. We perceive now that modern ideas of liberty and enlightenment are the natural outcome of the victory of England in that devious and tortuous struggle, which engaged for so long some of the keenest intellects, masculine and feminine, which have ever existed in Europe. It seems impossible that the result could have been attained excepting under the very peculiar combination of circumstances and persons then existing in England. Elizabeth triumphed as much by her weakness as by her strength; her bad qualities were as valuable to her as her good ones. Strong and steadfast Cecil would never have held the helm so long if he had not constantly been contrasted with the shifty, greedy, treacherous crew of councillors who were for ever ravening after foreign bribes as payment for their honour and their loyalty. Without Leicester as a permanent matrimonial possibility to fall back upon, the endless negotiations for marriage with foreign princes would soon have become pointless and ineffectual, and the balance would have been lost. But for the follies of Mary Stuart, which led to her downfall and lifelong imprisonment, the Catholic party in England could never have been subjected so easily as it was. Elizabeth, with little fixed religious conviction, would, with her characteristic instability, almost certainly at one difficult juncture or another have been drawn into a recognition of the papal power, and so would have destroyed the nice counterpoise, but for the unexampled fact that such recognition would have upset her own legitimacy and right to reign. The combination of circumstances on the Continent also seems to have been exactly that necessary to aid the result most favourable to English interests; and the special personal qualities both of Philip II. and Catharine de Medici were as if expressly moulded to contribute to the same end. But propitious, almost providential, as the circumstances were, the making of England and the establishment of Protestantism as a permanent power in Europe could never have been effected without the supreme and sustained statecraft of the Queen and her great minister. The nimble shifting from side to side, the encouragement or discouragement of the French and Flemish Protestants as the policy of the moment dictated, the alternate flouting and flattering of the rival powers, and the agile utilisation of the Queen’s sex and feminine love of admiration to provoke competing offers for her hand, all exhibit statesmanship as keen as it was unscrupulous. The political methods adopted were perhaps those which met with general acceptance at the time, but the dexterous juggling through a long course of years with regard to Elizabeth’s marriage is unexampled in the history of government. Not a point was missed. Full advantage was taken of the Queen’s maiden state, of her feminine fickleness, of her solitary sovereignty, of her assumed religious uncertainty, of her accepted beauty, and of the keen competition for her hand. In very many cases neither the wooer nor the wooed was in earnest, and the courtship was merely a polite fiction to cover other objects; but at least on two occasions, if not three, the Queen was very nearly forced by circumstances or her own feelings into a position which would have made her marriage inevitable.