The Conception of God in the Later Royce

دکتر جارویس با مهربانی از من دعوت کرد که این پیشگفتار را انجام دهم. بنا به پیشنهاد ایشان، من در اینجا قصد دارم با ایجاد زمینه ای برای کار او تکمیل کنم. برای انجام این کار، قبل از ترسیم مختصر زندگی نامه و علاقه او به دین، به نظر می رسد قبل از ترسیم کوتاهی از شرح حال و علاقه او به دین، اطلاع قبلی درباره یک سوءتعبیر رایج از رویس و ارتباط معاصر او لازم باشد. در نهایت برای سوق دادن خواننده به مطالعه حاضر، به آثار اصلی رویس و روح مرد اشاره می کنم. در سال 2150 میلادی، مردم در مورد هاروارد چه خواهند گفت؟ اگر پیش‌بینی گزارش‌شده درباره ویلیام جیمز خودبه‌خود درست شود، پاسخ رایج این خواهد بود: "هاروارد؟ اوه، اینجا جایی است که رویس در آن تدریس می‌کرد. " و با این حال، اکنون که تقریباً یک قرن از شروع تدریس رویس می‌گذرد. در هاروارد، اکثر آمریکایی‌ها نام «جوشیا رویس» را نمی‌شناسند. و از این تعداد اندک، تعداد بسیار کمتری به یاد می‌آورند که مشکلات مذهبی ابتدا رویس را به سمت فلسفه سوق داد یا اینکه او گفت چنین مشکلاتی «با تمام علایق انسانی، سزاوار بهترین تلاش‌ها و نهایت وفاداری ما هستند». فیلسوفان "کلاسیک" ما را بررسی کنید - پیرس، جیمز، رویس، سانتایانا، دیویی، وایتهد - تعداد کمی از آنها به رویس به عنوان صریح ترین و پیگیرترین فیلسوف مذهبی از همه آنها پاسخ می دهند. خوشبختانه، با این حال، مسابقات محبوبیت به درستی شایستگی یک فیلسوف را ارزیابی نمی کند.

Dr. Jarvis kindly invited me to undertake this Foreword. According to his suggestion, I here intend to complement his work by creating a context for it. To do so, prior notice of a common misrepresentation of Royce and of his contemporary relevance seems needed, before briefly sketching his biography and interest in religion. Finally, to orient the reader to the present study, I will point out Royce's main works and the spirit of the man. In the year 2150 A. D. , what will people be saying about Harvard? If the reported prediction of a self -effacing William James comes true, the common answer will be, "Harvard? Oh, that's the place where Royce taught. " And yet, now that almost a century has passed since Royce began teaching at Harvard, most Americans do not recognize the name "Josiah Royce. " Of those who do, few know him as a significant American philosopher of community. And of these few, far fewer recall either that religious problems first drove Royce to philosophy or that he said such problems "of all human interests, deserve our best efforts and our utmost loyalty. " 1 Little wonder, then, that when Americans survey our "classic" philosophers-Peirce, James, Royce, Santayana, Dewey, Whitehead-few of them respond to Royce as the most explicitly and persistently religious philosopher of them all. Fortunately, however, popularity contests do not accurately weigh the merit of a philosopher.