The Concept of Meaninglessness

در ابتدا در سال 1970 منتشر شد. بسیاری از فیلسوفان معاصر فکر کرده اند که برخی از اختلافات فلسفی را می توان با استفاده از مفهوم بی معنی حل و فصل کرد. با این حال، برای حل مسائل فلسفی از این طریق، ارائه یک معیار قابل اعتماد برای تصمیم گیری در مورد بی معنی بودن یک جمله یا گزاره خاص ضروری به نظر می رسید. اما ابداع چنین معیاری بسیار دشوار است. در واقع، در سال‌های اخیر، بسیاری از فیلسوفان در مورد کفایت معیارهای استاندارد بی‌معنای کاملاً بدبین شده‌اند. برخی از شکاکان رادیکال‌تر حتی استدلال کرده‌اند که مفهوم بی‌معنای آن‌گونه که فیلسوفان از آن استفاده می‌کنند، خود معیوب است و حتی اگر بتوان معیار کافی را پیدا کرد، ناقص است.
پروفسور اروین در مطالعه ای سیستماتیک درباره مفهوم بی معنایی، با بررسی معیارهای استاندارد بی معنایی ارائه شده توسط فیلسوفان آغاز می کند. این معیارها شامل معیارهای عملیاتی، راستی‌آزمایی، و معیارهای نوع یا دسته است. او استدلال می کند که هر یک از این معیارها ناکافی است. سپس اروین به این سوال می پردازد که چه نوع مواردی، در صورت وجود، باید بی معنی باشند؟ اکثر فیلسوفانی که به این مسئله توجه دارند، ادعا کرده اند که فقط جملات، نه گزاره ها یا گزاره ها، می توانند بی معنا باشند. با این حال، اروین استدلال می کند که این اشتباه است: گزاره ها (و گزاره ها) می توانند بی معنی باشند. پس از اثبات این امر، آنگاه می توان نشان داد که شک و تردید افراطی تر در مورد استفاده فلسفی از مفهوم بی معنائی نادرست است. به‌ویژه، اروین نشان می‌دهد که اظهارات زیر از شک‌گرایان رادیکال نادرست است: اینکه آنچه بی‌معنا است به یک زبان معین یا زمان معین مربوط می‌شود، و اینکه مفهوم بی‌معنای ما را مجبور می‌کند که به عنوان استعاره‌های بی‌معنی که برای گویشوران شایسته انگلیسی قابل درک است، محکوم کنیم.
در فصل پایانی خود، اروین پیامدهای وجود نداشتن معیار کلی کافی برای بی معنی بودن را در نظر می گیرد. او سپس سعی می‌کند نشان دهد که چگونه مفهوم بی‌معنای، هنگامی که به شیوه‌ای که او پیشنهاد می‌کند، تفسیر می‌شود، می‌تواند توسط فیلسوفان سودمند باشد، علی‌رغم مخالفت‌های متقاعدکننده‌ای که فیلسوفان در منازعات خود بر سر آن مطرح کرده‌اند.

Originally published in 1970. Many contemporary philosophers have thought that certain philosophic disputes could be settled by using the concept of meaninglessness. To solve philosophic problems in this way, however, it seemed necessary to provide a reliable criterion for deciding when a particular sentence or statement is meaningless. But devising such a criterion has proved to be very difficult. In fact, in recent years many philosophers have become quite skeptical about the adequacy of the standard criteria of meaninglessness. Some of the more radical skeptics have even argued that the concept of meaninglessness, as it is used by philosophers, is itself defective and would be even if an adequate criterion could be found.
Professor Erwin, in a systematic study of the concept of meaninglessness, begins by examining the standard criteria of meaninglessness proposed by philosophers. These criteria include operationalist, verificationist, and type or category criteria. Each of these criteria, he argues, is inadequate. Erwin then turns to the question, What kinds of items, if any, should be said to be meaningless? Most philosophers concerned with this question have claimed that only sentences, not statements or propositions, can be meaningless. Erwin argues, however, that this is wrong: statements (and propositions) can be meaningless. Once this is demonstrated, it can then be shown that the more radical skepticism about the philosophic use of the concept of meaninglessness is misguided. In particular, Erwin shows that the following assertions of the radical skeptic are false: that what is meaningless is relative to a given language or to a given time, and that the concept of meaninglessness forces us to condemn as nonsense metaphors comprehensible to competent speakers of English.
In his concluding chapter, Erwin considers the implications of there not being any adequate general criterion of meaninglessness. He then tries to show how the concept of meaninglessness, when interpreted in the manner he suggests, can be profitably used by philosophers, despite the many persuasive objections to its use that philosophers have raised in their disputes over it.