The Completeness of Scientific Theories: On the Derivation of Empirical Indicators within a Theoretical Framework: The Case of Physical Geometry

در اوایل این قرن، بسیاری از فیلسوفان علم (به عنوان مثال، رودولف کارنپ) تمایز نسبتاً واضحی بین نظریه و مشاهده، بین اصطلاحات نظری مانند "جرم" و "الکترون" و اصطلاحات مشاهده ای مانند "اندازه گیری های سه متری" قائل شدند. طول و 2 درجه سانتیگراد است. با نگاهی ساده به ابزارهایمان می‌توانیم تعیین کنیم که اندازه‌گیری‌های ما چه اعدادی را به دست می‌دهند. موجوداتی مانند جرم متفاوت هستند: ما جرم را با محاسبه تعیین می کنیم. ما هرگز به طور مستقیم یک توده را مشاهده نمی کنیم. نه الکترون: این اصطلاح برای توضیح آنچه مشاهده می کنیم معرفی شده است. این تمایز (که زمانی استاندارد) بین نظریه و مشاهده در نهایت ناکارآمد بود. اولاً، اگر این تمایز برقرار باشد، دشوار است ببینیم چه چیزی می تواند رابطه بین نظریه :مشاهده md را مشخص کند. چگونه اصطلاحات نظری می توانند چیزی را توضیح دهند که خود به هیچ وجه نظریه پردازی نشده است؟ نکته دوم از نکته اول منتهی می شود: آیا ابزارهایی که مواد مشاهده ای در اختیار ما قرار می دهند خود مخلوقات نظریه نیستند؟ آیا واقعاً می توان زبان مشاهده ای داشت که کاملاً از نظر تئوری بی ثمر باشد؟ تئوری-یادنی بودن زبان های مشاهده ای اکنون یک ویژگی پذیرفته شده منطق علم است. بسیاری چنین وابستگی مشاهده به نظریه را یک فضیلت می دانند. اگر ابزار مشاهده ما معنای خود را از نظریه ها به دست نمی آورد، این معنا از کجا می آید؟ مطمئناً - در علم - ما چیزی جز نظریه‌ها نداریم که به ما بگوید سعی کنیم چه چیزی را مشاهده کنیم.

Earlier in this century, many philosophers of science (for example, Rudolf Carnap) drew a fairly sharp distinction between theory and observation, between theoretical terms like 'mass' and 'electron', and observation terms like 'measures three meters in length' and 'is _2° Celsius'. By simply looking at our instruments we can ascertain what numbers our measurements yield. Creatures like mass are different: we determine mass by calculation; we never directly observe a mass. Nor an electron: this term is introduced in order to explain what we observe. This (once standard) distinction between theory and observation was eventually found to be wanting. First, if the distinction holds, it is difficult to see what can characterize the relationship between theory :md observation. How can theoretical terms explain that which is itself in no way theorized? The second point leads out of the first: are not the instruments that provide us with observational material themselves creatures of theory? Is it really possible to have an observation language that is entirely barren of theory? The theory-Iadenness of observation languages is now an accept­ ed feature of the logic of science. Many regard such dependence of observation on theory as a virtue. If our instruments of observation do not derive their meaning from theories, whence comes that meaning? Surely - in science - we have nothing else but theories to tell us what to try to observe.