The Competitive State: Villa Colombella Papers on Competitive Politics

من. مفهوم رقابت در اولین تلاش ها برای به کارگیری ابزارهای اقتصاد در تحلیل سیاست نقش اساسی داشت. داونز (1957) با اتخاذ مدل سازماندهی صنعتی هتلینگ (1929) در مورد رقابت ناقص در بازارهایی که در آن فضا نقش غالب دارد، با پیروی از برخی بینش های ادراکی شومپیتر (1942)، توانست مدلی از رقابت انتخاباتی را فرموله کند که در آن احزاب سیاسی که به دنبال حمایت شهروندان هستند، در ارائه سیاست هایی که برای جلب رأی آنها طراحی شده اند، با یکدیگر رقابت می کنند. مدل داونز و انواع متعددی که از آن زاده شد به زودی جزء اصلی آنچه قرار بود به نظریه انتخاب عمومی تبدیل شود تبدیل شد. تلاش‌های عظیم 30 سال گذشته که به مدل‌سازی رقابت انتخاباتی اختصاص داده شده است، به بهبود درک ما از سیاست کمک کرده است و به عنصری اساسی کمک کرده است که بدون شک برای هر نظریه کاملاً منطقی در مورد سیاست ضروری باقی خواهد ماند. اما هر آنچه که انتظارات اولیه وجود داشت، اکنون واضح است که رقابت انتخاباتی تنها یکی از این عناصر خواهد بود. اخیراً، ایده رقابت برای مدل‌سازی رفتار گروهی مورد استفاده قرار گرفته است. بکر (1983)، با تکیه بر کارهای قبلی بنتلی (1908)، ترومن (1958)، اولسون (1965)، استیگلر (1971) و پلتزمن (1976)، تحلیل مالی عمومی را از بار اضافی مالیات ها و یارانه ها به کار برد. که اتفاقا هتلینگ (1938) سهم پیشگامانه ای در آن داشته است- برای تولید مدلی که در آن رقابت بین گروه های ذینفع توزیع تعادلی درآمد را تعیین می کند.

I. The concept of competition played a central role in the very first attempts to apply the tools of economics to the analysis of politics. Adopting Hotelling's (1929) industrial organization model of imperfect competition in markets in which space has a predominant role, Downs (1957), following on some perceptive insights of Schumpeter (1942), was able to formulate a model of electoral competition in which political parties, seeking the support of citizens, compete against each other in offering policies designed to elicit their vote. Downs' model and the numerous variants to which it gave birth soon became the major component of what was to become Public Choice Theory. The enormous efforts of the last 30 years devoted to modelling electoral competition have helped improve our understanding of politics and have contributed a basic element that undoubtedly will remain essential to any reasonably complete theory of politics. But whatever may have been early expectations, it is now clear that electoral competition will only be one such element. More recently, the idea of competition has been used to model interest-group behavior. Becker (1983), building on earlier work by Bentley (1908), Truman (1958), Olson (1965), Stigler (1971) and Peltzman (1976), applied the Public Finance analysis of the excess-burden of taxes and subsidies - to which, incidentally, Hotelling (1938) had made pioneering contribution- to produce a model in which competition between interest groups determines an equilibrium distribution of income.