The Comedian as the Letter D: Erasmus Darwin’s Comic Materialism

کودک پدر مرد است. و می‌توانم آرزو کنم که روزهایم با تقوای طبیعی به هر یک محدود شود. ویلیام وردزورث، «قصیده: اشارات جاودانگی»، والاس استیونز در جایی گفته است که نظریه شعر، زندگی شعر است. چیزهایی که در جوانی او را به وجد می آورد، ذهنش به «ماشینی برای خرد کردن قوانین عمومی از مجموعه بزرگی از حقایق» تبدیل شده بود. «2 جایی در میان مواضع قطبی باور زیباشناختی افراطی استیونز و باور افراطی میهانیستی داروین، زیبایی‌شناسی تفکر تجربی و کل سنت رمانتیک مدرن قرار دارد. در این بین مردانی بوده اند که هم میهن گرا و هم شاعر بوده اند که هر دو به معنای گرایی مادی خودکار پایبند بوده و سعی کرده اند از تخیل استفاده کنند. اراسموس داروین یکی از این چهره های "در بین" بود. و از آنجایی که او در اوایل (1731-1802) در دوران علمی مدرن زندگی می کرد، یکی از اولین ها بود. این داروین مسن‌تر، پدربزرگ چارلز، به‌عنوان یک شخصیت انتقالی در توسعه ادبیات عصر علمی ما اعتبار لازم را نداشته است. اگرچه پدربزرگ از نظر تاریخی و از نظر قد عقلی در مقایسه با غول بزرگ سو، کودکی خیال انگیز بود، اما عادات فکری اراسموس داروین یکی از متمایزترین ویژگی های نوه او را پیش بینی می کرد. (موضوع ژنتیکی.

The Child is father of the Man; And I could wish my days to be Bound each to each by natural piety. William Wordsworth, "Ode: Intimations of Immortality" Wallace Stevens said somewhere that the theory of poetry is the life of poetry.l Charles Darwin, who likes poetry, "recognized that at the eost of losing his appreciation of poetry and other things that delighted him in his youth, his mind had become a 'machine for grinding generallaws out of large colleetions of facts.' "2 Somewhere in between the polar positions of Stevens' extreme aesthetic belief and Darwin's extreme meehanistic belief lies the aesthetics of empirical thought and the whole modem Romantic tradition. There have been men in between who were both meehanists and poets, who both beIieved in automatic material meehanisms and tried to use the imagination. Erasmus Darwin was one of these "in between" figures. and since he lived early (1731-1802) in the modem scientific era he was one of the first. This older Darwin, the grandfather of Charles, has not been given due credit as a transitional figure in the development of the literature of our scientific era. Although historically and in terms of intelleetual stature the grandfather was a fanciful child compared to the giant grand­ soo, Erasmus Darwin's habits of thought anticipated one of the most distinguishing charaeteristics of his grandson. (The genetic suggestive.