The Color Pynk: Black Femme Art for Survival

The Color Pynk کاوشی پرشور از شاعرانگی زنان سیاه پوست برای بقا است. زنان سیاه‌پوست که در کنار فمینیست‌های لیبرال قرار گرفته‌اند و برای جنبش‌های حقوق مدنی جریان اصلی نامرئی هستند، سال‌های ترامپ را صرف انجام کاری کردند که اغلب به بهترین نحو انجام می‌دهند: خلق هنری، سرگرمی و ایده‌های سیاسی. Omise'eke Natasha Tinsley در اولین مطالعه کامل در مورد دگرباش سیاه، سیس و ترنس زنانه استدلال می کند که این کار خلاقانه چالشی متمایز را برای ساختارهای قدرت ارائه می دهد که نحوه رنگ آمیزی، جنسیت و کشف آزادی را محدود می کند. span>

تینزلی تولید فرهنگی 2017-2020 زن سیاه‌پوست را درگیر می‌کند که به شکلی رنگارنگ و تحریک‌آمیز آزادی را در چهره‌ی کاملا سفید غیرممکن آن تصور می‌کند. با نگاهی به موسیقی ژانل مونا و کلسی لو، نوشته های جانت ماک برای نمایش تلویزیونی Pose، مد ایندیا مور و (F)empower، و فیلم های تورمالین و جولیانا هاکستیبل، و همچنین شعر و رمان، The Color Pynk، زن سیاه را به عنوان مجموعه‌ای از شیوه‌های فرهنگی و زیبایی‌شناختی آگاهانه و پیوسته بازنویسی شده که معانی متعارف نژاد را مختل می‌کند، مفهوم‌سازی می‌کند. جنسیت و جنسیت تینزلی متوجه می‌شود که در زنانگی سیاه‌پوستان عجیب و غریب، مخالفت‌های فراوانی وجود دارد - به طوری که زنان سیاه‌پوست همچنان در دنیایی که در برابر شادی آنها مقاومت می‌کند، به عشق وحشیانه خود ادامه می‌دهند.

The Color Pynk is a passionate exploration of Black femme poetics of survival. Sidelined by liberal feminists and invisible to mainstream civil rights movements, Black femmes spent the Trump years doing what they so often do best: creating politically engaged art, entertainment, and ideas. In the first full-length study of Black queer, cis-, and trans-femininity, Omise’eke Natasha Tinsley argues that this creative work offers a distinctive challenge to power structures that limit how we color, gender, and explore freedom.

Tinsley engages 2017–2020 Black femme cultural production that colorfully and provocatively imagines freedom in the stark white face of its impossibility. Looking to the music of Janelle Monáe and Kelsey Lu, Janet Mock’s writing for the television show Pose, the fashion of Indya Moore and (F)empower, and the films of Tourmaline and Juliana Huxtable, as well as poetry and novels, The Color Pynk conceptualizes Black femme as a set of consciously, continually rescripted cultural and aesthetic practices that disrupts conventional meanings of race, gender, and sexuality. There is an exuberant defiance in queer Black femininity, Tinsley finds—so that Black femmes continue to love themselves wildly in a world that resists their joy.