The Clinical Psychology of Aging

تخمین زده شده است که حداقل 2,500,000 بزرگسال، 10٪ از جمعیت بالای 65 سال، که در حال حاضر به نوعی خدمات بهداشت روان نیاز دارند، وجود دارد (Kramer, Taube, and Redick, 1973). برآوردهای دیگر حتی بالاتر هستند (به عنوان مثال، فایفر، 1977). انتظار می رود که این تعداد با افزایش تعداد افراد مسن در 40 سال آینده افزایش یابد. احتمالاً کمتر از 400 روانشناس بالینی در حال حاضر به این گروه سنی خدمات ارائه می دهند. تعداد بیماران سالمندی که واقعاً توسط این روانشناسان ویزیت شده اند بسیار بسیار اندک است. یک نظرسنجی ملی نشان داد که از 353 روانشناس که گزارش داده بودند مشتریان مسن‌تری دارند، فقط 495 نفر برای تست روان‌منطقی و 1423 نفر برای روان‌درمانی در یک ماه قبل از پاسخ (دای، در حال چاپ) مراجعه کردند. با فرض اینکه در افراد یکسان برای آزمایش و درمان در دوره یک ماهه مشاهده نشد - یک فرض مشکوک - تقریباً. 08 درصد از حداقل دو و نیم میلیون سالمندی که نیاز به خدمات روانشناختی دارند، اکنون به شکلی از این خدمات برخوردار هستند. بنابراین، نیاز به افزایش مشارکت روانشناسی بالینی با سالمندان غیرقابل انکار است. با این حال، منابع کمی در حال حاضر وجود دارد که به افزایش تعداد روانشناسان بالینی آموزش دیده برای رفع این نیاز کمک کند. احتمالاً کمتر از 100 روانشناس بالینی که امروزه زندگی می کنند، هر نوع آموزش رسمی فارغ التحصیلی را در زمینه روانشناسی بالینی سالمندی دریافت کرده اند (Storandt, 1977).

It has been estimated that there are at least 2,500,000 adults, 10% of the population above age 65, who are currently in need of some sort of mental health services (Kramer, Taube, and Redick, 1973). Other estimates are even higher (e. g. , Pfeiffer, 1977). It is expected that this number will increase as the number of older adults increases over the next 40 years. Probably less than 400 clinical psychologists are now provid­ ing services to this age group. The number of elderly patients actually seen by these psychologists is very, very small. One national survey found that of 353 psychologists who reported that they had older clients, only 495 individuals were seen for psycho­ logical testing and 1423 for psychotherapy in the one month just prior to the response (Dye, in press). Assuming that the same in­ dividuals were not seen for both testing and therapy within the one month period--a questionable assumption--approximately . 08% of the at least two-and-one-half million older adults in need of psychological services are now being supplied with these services in some form or another. Thus, the need for increased involvement of clinical psychology with the aged is undeniable. However, few resources currently exist which will serve to increase the number of clinical psychologists trained to meet this need. Probably less than 100 clinical psychologists living today have received any kind of formal graduate training in the clinical psychology of the aging (Storandt, 1977).