The City as Subject: Public Art and Urban Discourse in Berlin

در شهر به عنوان سوژه، کارولین اس. لوب بدنه‌های متمایز هنر عمومی در برلین را بررسی می‌کند: نقاشی‌های دیواری قانونی و غیرقانونی که در دهه 1970 در برلین غربی نقاشی شده‌اند. و دهه 1980، مجسمه‌های عمومی پس از اتحاد مجدد، و تصاویر و مکان‌هایی از صحنه هنر خیابانی. تحلیل‌های دقیق او نشان می‌دهد که چگونه این واژگان معماری و فضایی جدیدی را توسعه دادند که از زیرساخت‌های شهر و تجربه روزانه شهری استفاده می‌کردند. این آثار شیوه‌های اصلی توسعه شهری را به چالش می‌کشید و با فعالیت‌های شهروندی و گفتمان مدنی گسترده‌تر در مورد اینکه یک شهر می‌تواند باشد، درگیر شد.

لوب این تمرکز شهری را به بررسی خود در مورد نصب گسترده در فضای باز بنای یادبود دیوار برلین و مأموریت آن به نمایندگی از تاریخ تقسیم شهر است. او محله‌های اطرافش را مطالعه می‌کند تا نشان دهد، در حالی که یادبود بسیاری از واژگان شهری محور را که توسط آثار هنری عمومی قبلی که او بررسی می‌کند، به کار می‌گیرد، داستان تقسیم شهری را که فراتر از وجود دیوار است، کوتاه می‌کند. لوب پیشنهاد می‌کند که با پذیرش دیدگاه‌های چند آوازی بیشتر، یادبود می‌تواند نوعی ساخت‌وساز مشارکتی و ناهمگون شهر را تشویق کند که توسط آثار قبلی هنر عمومی حمایت می‌شد.

In The City as Subject, Carolyn S. Loeb examines distinctive bodies of public art in Berlin: legal and illegal murals painted in West Berlin in the 1970s and 1980s, post-reunification public sculptures, and images and sites from the street art scene. Her careful analyses show how these developed new architectural and spatial vocabularies that drew on the city's infrastructure and daily urban experience. These works challenged mainstream urban development practices and engaged with citizen activism and with a wider civic discourse about what a city can be.

Loeb extends this urban focus to her examination of the extensive outdoor installation of the Berlin Wall Memorial and its mandate to represent the history of the city's division. She studies its surrounding neighborhoods to show that, while the Memorial adopts many of the urban-oriented vocabularies established by the earlier works of public art she examines, it truncates the story of urban division, which stretches beyond the Wall's existence. Loeb suggests that, by embracing more multi-vocal perspectives, the Memorial could encourage the kind of participatory and heterogeneous construction of the city championed by the earlier works of public art.