The cinema and its shadow : race and technology in early cinema

سینما و سایه‌اش استدلال می‌کند که نژاد از اولین فیلم‌های متحرک، به ویژه در زمان‌های انتقال تکنولوژی، دستگاه سینمایی را تعریف کرده است. به ویژه، این اثر به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه تفاوت نژادی در حل مشکلات سینمایی نقش محوری داشته است: دوربین ثابت، فرم روایت، رئالیسم، همگام‌سازی تصویر و صدا، و شاید از همه اساسی‌تر، تصویر غیرمادی - «سایه» سینما، که هم واقعیت مادی تصویر روی صفحه نمایش و هم گذشته نژادپرستانه آن را به تصویر می کشد.

آلیس موریس با بحث در مورد «موضوعات مسابقه» اولیه نشان می دهد که این فیلم ها با کمک به تعیین رابطه، به شیوه های ماندگاری بر روایت سینمایی تأثیر گذاشته اند. بین سکون و حرکت، منظره و حرکت روایی. این کتاب به بررسی چگونگی ارتباط فناوری تصاویر متحرک با نژاد، تجسم، و اصالت در مقاطع خاص در توسعه سینما، از جمله ظهور روایت‌ها، فیلم‌های بلند و صدا می‌پردازد. موریس در خوانش دقیق فیلم هایی مانند The Cheat, Shadows, and Hallelujah! نشان می دهد که چگونه لفاظی نژاد مکرراً فناوری فیلم را تجسم می بخشد و ترکیبی قدرتمند از اصالت را به آن می بخشد. و جادو به این ترتیب، سوژه نژادپرستانه به رسانه ای عالی برای خودنمایی، تقویت و معرفی مجدد دستگاه سینمایی در مقاطع مختلف تاریخ فیلم آمریکایی تبدیل شد.

فرار از تحلیل نژاد در موضوعی صرف. یا اصطلاحات ایدئولوژیک، موریس چگونگی شکل دادن به ابزارهای رسمی و تکنولوژیکی سینما را ردیابی می کند.

The Cinema and Its Shadow argues that race has defined the cinematic apparatus since the earliest motion pictures, especially at times of technological transition. In particular, this work explores how racial difference became central to the resolving of cinematic problems: the stationary camera, narrative form, realism, the synchronization of image and sound, and, perhaps most fundamentally, the immaterial image—the cinema’s “shadow,” which figures both the material reality of the screen image and its racist past.

Discussing early “race subjects,” Alice Maurice demonstrates that these films influenced cinematic narrative in lasting ways by helping to determine the relation between stillness and motion, spectacle and narrative drive. The book examines how motion picture technology related to race, embodiment, and authenticity at specific junctures in cinema’s development, including the advent of narratives, feature films, and sound. In close readings of such films as The Cheat, Shadows, and Hallelujah!, Maurice reveals how the rhetoric of race repeatedly embodies film technology, endowing it with a powerful mix of authenticity and magic. In this way, the racialized subject became the perfect medium for showing off, shoring up, and reintroducing the cinematic apparatus at various points in the history of American film.

Moving beyond analyzing race in purely thematic or ideological terms, Maurice traces how it shaped the formal and technological means of the cinema.