The Christian Philosophy of William Temple

A. هدف و برنامه ویلیام تمپل به عنوان یک فیلسوف آموزش دید و درباره فلسفه فلسفه در آکسفورد (1904) سخنرانی کرد، اما نگرانی او برای کار، آموزش، روزنامه‌نگاری و کلیسای انگلستان او را از فلسفه به عنوان یک حرفه دور کرد. تمپل که در سال 1942 به عنوان اسقف اعظم کانتربری بر تخت نشست، در اعمال موقعیت مسیحی خود برای حل مشکلات آن روز اصرار داشت. او را به خاطر مشارکت‌هایش در بسیاری از زمینه‌های زندگی و اندیشه به یاد خواهند آورد: کار او در جنبش جهانی، و نوشته‌هایش در الهیات و اخلاق اجتماعی گواه تنوع و عمق دغدغه‌های اوست، اما سهم او در ساخت و ساز اهمیت ویژه‌ای دارد. از یک فلسفه مشخص مسیحی مربوط به قرن بیستم. اگرچه تمپل فرمول بندی منظمی از فلسفه مسیحی خود ارائه نکرد، اما پایه های یک فلسفه مسیحی هرگز در موضع او مشهود نیست. هدف این اثر این است که با همدلی و انتقاد وارد جنبه های اصلی موقعیت معبد شود و تا آنجا که مشروع است، رشته های جداگانه اندیشه او را در یک فلسفه مسیحی معنادار، حتی اگر نه کاملاً یکپارچه، در هم ببافد. . هدف صرفاً ارائه نتایج تمپل در مورد موضوعات مختلف فلسفی و کلامی نیست. در عوض، موقعیت تمپل به طور سیستماتیک توسعه یافته است، و استدلال برای نتیجه گیری که او به آن رسیده است به دقت بررسی می شود.

A. PURPOSE AND PLAN William Temple was trained as a philosopher and lectured on phi­ losophy at Oxford (1904), but his concern for labor, education, journalism, and the Church of England led him away from philosophy as a profession. Enthroned in 1942 as Archbishop of Canterbury, Temple persisted in applying his Christian position to the solution of the problems of the day. He will be remembered for his contributions in many areas of life and thought: his work in the ecumenical movement, and his writings in theology and social ethics attest to the variety and depth of his concern, but of special significance is his contribution toward the construction of a distinctly Christian philosophy relevant to the twentieth century. Although Temple did not work out a systematic formulation of his Christian philosophy, the bases for a Christian philosophy are never­ theless evident in his position. It is the purpose of the present work to enter sympathetically and critically into the major facets of Temple's position and to weave together, as far as is legitimate, the separate strands of his thought into a meaningful, even if not a completely unified, Christian philosophy. The intent is not simply to present Temple's conclusions on a variety of philosophical and theological issues; rather, Temple's position is developed systematically, and the arguments for the conclusions at which he arrived are carefully ex­ pounded.