دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Jonathan Lurie
سری:
ISBN (شابک) : 9781611179873, 9781611179880
ناشر: University of South Carolina Press
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 277
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 12 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Chief Justiceship of William Howard Taft, 1921-1930 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ریاست دادگستری ویلیام هوارد تافت، 1921-1930 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
جاناتان لوری در کتاب اعظم دادگستری ویلیام هاوارد تافت، 1921-1930، بررسی جامعی از دوره تصدی دادگاه عالی تنها فردی که مناصب رئیس جمهور ایالات متحده و قاضی عالی دیوان عالی ایالات متحده را بر عهده داشت، ارائه می دهد. تافت در دوران جاز و دوران ممنوعیت، دوره ای از سرخوردگی و عقب نشینی از ایده آلیسم منعکس شده در دوران ریاست جمهوری وودرو ویلسون، به دادگاه پیوست. لوری در نظر دارد که چگونه روندهای محافظه کارانه در این زمان در تصمیمات کلیدی دربار تفت منعکس شده است. اگرچه تفت یک مدیر اجرایی بینظیر به حساب میآمد، اما نمیتوان چنین توصیفی را برای دوران تصدی او به عنوان رئیس دادگستری اعمال کرد. لوری نشان میدهد که رهبری تفت در این دادگاه، با روابط سازنده او با کنگره، در واقع دادگاه عالی مدرن را ایجاد کرد. علاوه بر این، او از نامههای منتشرنشدهای که تافت به سه فرزندش، رابرت، هلن و چارلز مینویسد، معمولاً هفتهای یکبار استفاده میکند. پیامهای او حاوی ترکیبی جذاب از اخبار خانوادگی، بینشهای مربوط به مسائل سیاسی همزمان، و تفسیرهای گاه به گاه درباره قضات و پروندههای تحت بررسی است. لوری مطالعه خود را به موازات هشت ترم کامل که در آن تفت صندلی مرکزی را اشغال می کرد، ساختار می دهد. Lurie تصمیمات کلیدی را بررسی می کند و در عین حال از اصطلاحات حقوقی تا جایی که ممکن است اجتناب می کند. نقطه اوج ریاست دادگستری تفت از سال 1921 تا 1925 بود. بخش دوم دوره تصدی وی در واقع یک دوره کاهش آهسته بود و هر سال وضعیت سلامتی وی بدتر می شد. در اوایل سال 1930 او مجبور به استعفا شد و به زودی درگذشت. در پایان لوری توضیح می دهد که چرا تفت هنوز به عنوان یک قاضی برجسته - اگر نه یک فقیه بزرگ - در نظر گرفته می شود و دلیل اهمیت این تمایز را توضیح می دهد.
In The Chief Justiceship of William Howard Taft, 1921-1930, Jonathan Lurie offers a comprehensive examination of the Supreme Court tenure of the only person to have held the offices of president of the United States and chief justice of the United States Supreme Court. Taft joined the Court during the Jazz Age and the era of prohibition, a period of disillusion and retreat from the idealism reflected during Woodrow Wilson's presidency. Lurie considers how conservative trends at this time were reflected in key decisions of Taft's court. Although Taft was considered an undistinguished chief executive, such a characterization cannot be applied to his tenure as chief justice. Lurie demonstrates that Taft's leadership on this tribunal, matched by his productive relations with Congress, in effect created the modern Supreme Court. Furthermore he draws on the unpublished letters Taft wrote to his three children, Robert, Helen, and Charles, generally once a week. His missives contain an intriguing mixture of family news, insights concerning contemporaneous political issues, and occasional commentary on his fellow justices and cases under consideration. Lurie structures his study in parallel with the eight full terms in which Taft occupied the center seat. Lurie examines key decisions while avoiding legal jargon wherever possible. The high point of Taft's chief justiceship was the period from 1921 to 1925. The second part of his tenure was in fact a period of slow decline, with his health worsening with each passing year. By early 1930 he was forced to resign, and his death soon followed. In the epilogue Lurie explains why Taft is still regarded as an outstanding chief justice--if not a great jurist--and details why this distinction is important.