The Chanson d'Antioche: An Old French Account of the First Crusade

شانسون انتیوش فرانسوی قدیمی مدت‌هاست که مورخان و محققان ادبی را به خود جلب کرده است. در میان اشعار حماسی، به طور غیرمعمول، از نزدیک یک رویداد تاریخی به خوبی مستند شده - جنگ صلیبی اول - را دنبال می کند و به نظر می رسد حاوی محتوای تاریخی قابل توجه و واقعی باشد. زمانی اعتقاد بر این بود که این بر اساس روایتی از یک شاهد عینی، "ریچارد زائر" است. کارول سویتنهام و سوزان ادینگتون برای بررسی چنین ادعاهایی نیروهای خود را با هم ترکیب کرده‌اند و یافته‌های آنها در مقدمه‌ای جامع بیان شده است که ابتدا تاریخ متنی شعر را از آغاز احتمالی شفاهی آن از طریق چندین کار مجدد تا شکل کنونی آن بررسی می‌کند. در اوایل قرن سیزدهم. فصل دوم ارزش شانسون را به عنوان منبعی برای جنگ صلیبی ارزیابی می کند، و فصل سوم وضعیت آن را به عنوان یک متن ادبی در نظر می گیرد.

یک ترجمه نثر کامل در ادامه آمده است، اولین ترجمه به انگلیسی و بر اساس نسخه قطعی. The Chanson به عنوان یک روایت پر جنب و جوش، با داستان های جوانمردی، شرارت، و حتی قسمت هایی از طنز آشکار می شود. پاورقی‌های گسترده‌ای برای ترجمه وجود دارد، و یک ضمیمه مطالب تکمیلی را از یک سنت دست‌نویس متفاوت ارائه می‌کند. همچنین فهرستی از قهرمانان و تبهکاران با اطلاعات بیوگرافی برای شخصیت‌های «واقعی» و مشابه‌های ادبی برای شخصیت‌های داستانی وجود دارد. Chanson d'Antioche اکنون می تواند برای لذت بردن، و برای دیدگاهی کاملاً جدید در مورد جنگ های صلیبی در قرن دوازدهم و سیزدهم خوانده شود.

The Old-French Chanson d'Antioche has long intrigued historians and literary scholars. Unusually among epic poems, it follows closely a well documented historical event – the First Crusade – and appears to include substantial and genuine historical content. At one time it was believed to be based on an account by an eye-witness, 'Richard the Pilgrim'. Carol Sweetenham and Susan Edgington have combined forces to investigate such claims, and their findings are set out in a comprehensive introduction which, firstly, examines the textual history of the poem from its possible oral beginnings through several re-workings to its present form, achieved early in the thirteenth century. A second chapter assesses the Chanson's value as a source for the crusade, and a third considers its status as a literary text.

A complete prose translation follows, the first in English and based on the definitive edition. The Chanson is revealed as a lively narrative, with tales of chivalry, villainy, and even episodes of humour. There are extensive footnotes to the translation, and an appendix provides supplementary material from a different manuscript tradition. There is also a cast list of heroes and villains with biographical information for the 'real' ones and literary analogues for the fictional characters. The Chanson d'Antioche can now be read for enjoyment, and for a whole new perspective on crusading in the twelfth and thirteenth centuries.