دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Casey Dué
سری:
ISBN (شابک) : 0292709463, 9780292709461
ناشر: University of Texas Press
سال نشر: 2006
تعداد صفحات: 201
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Captive Woman's Lament in Greek Tragedy به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مرثیه زن اسیر در تراژدی یونانی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نالههای زنان اسیر که در تراژدیهای موجود در آتن یافت میشوند، جنبهای اساساً خرابکارانه از نمایش یونانی را تشکیل میدهند. در اجراهایی که توسط شهروندان مرد آتن حمایت میشد و برای آنها در نظر گرفته شده بود، آوازهای زنان اسیر در Dionysia صدایی را به طبقاتی داد که در غیر این صورت در جامعه آتن به حاشیه رانده و ساکت میشدند: زنان، خارجیها و بردهها. «مرثیه زن اسیر در تراژدی یونانی» به معانی احتمالی مخاطبان باستانی میپردازد که ممکن است به این آهنگها متصل باشند. کیسی دو فرضیات دیرینه در مورد مخالفت بین یونانیان و بربرها در اندیشه یونانی را به چالش می کشد و پیشنهاد می کند که با مشاهده وضعیت اسفبار زنان اسیر، مخاطبان آتنی نسبت به کسانی که کمتر شبیه خودشان هستند ترحم می کنند. Due ادعا می کند که نمایشنامه نویسان تراژیک اغلب از نوحه برای ایجاد پیوندی همدلانه استفاده می کردند که مرز بین یونانی و بربر را محو می کرد. پس از مروری اجمالی بر نقش نوحه در سنتهای مدرن و کلاسیک، دو بر روی تصویر دراماتیک زنان اسیر شده در جنگ تروا تمرکز میکند و تصویر آنها را در طول زمان از حماسههای هومری تا صحنه آتنی اوریپید دنبال میکند. نویسنده نشان می دهد که چگونه این نوحه ها در اهمیت خود با رشد امپراتوری آتن تکامل یافته است. او نتیجه می گیرد که در حالی که پلیس آتن ممکن است امپراتوری بی رحمی را در خارج از تئاتر ایجاد کرده باشد، در داخل تئاتر آنها خود را با شباهت های اساسی بین خود و کسانی که به دنبال فتح آن بودند، مواجه کردند.
The laments of captive women found in extant Athenian tragedy constitute a fundamentally subversive aspect of Greek drama. In performances supported by and intended for the male citizens of Athens, the songs of the captive women at the Dionysia gave a voice to classes who otherwise would have been marginalized and silenced in Athenian society: women, foreigners, and the enslaved. "The Captive Woman's Lament in Greek Tragedy" addresses the possible meanings ancient audiences might have attached to these songs. Casey Due challenges long-held assumptions about the opposition between Greeks and barbarians in Greek thought by suggesting that, in viewing the plight of the captive women, Athenian audiences extended pity to those least like themselves. Due asserts that tragic playwrights often used the lament to create an empathetic link that blurred the line between Greek and barbarian. After a brief overview of the role of lamentation in both modern and classical traditions, Due focuses on the dramatic portrayal of women captured in the Trojan War, tracing their portrayal through time from the Homeric epics to Euripides' Athenian stage. The author shows how these laments evolved in their significance with the growth of the Athenian Empire. She concludes that while the Athenian polis may have created a merciless empire outside the theatre, inside the theatre they found themselves confronted by the essential similarities between themselves and those they sought to conquer.