The Blackshirts Dictatorship: Armed Squads, Political Violence, and the Consolidation of Mussolini’s Regime

در اکتبر 1922 موسولینی رئیس دولت ایتالیا شد، وضعیتی که بیست سال ادامه داشت. این قدرت به دست آمده عمدتاً به دلیل خشونت گسترده ای بود که توسط پیراهن سیاه در سراسر ایتالیا (squadristi) انجام می شد. اما خشونت به پایان نرسید. پیراهن های مشکی قدیمی و جدید نقش مهمی در تبدیل ایتالیا به کشوری فاشیستی داشتند. برخلاف ادعای بسیاری از محققان که پیراهن‌های سیاه پس از راهپیمایی رم را تنها به عنوان دردسرساز برای موسولینی به تصویر می‌کشند، این کتاب نشان می‌دهد که آنها نقش مهمی در برقراری یک دیکتاتوری کامل و تمامیت‌خواه داشتند. اسکادریستی فرآیندهای فاشیستیزه کردن را انجام داد، مخالفان را سرکوب کرد و تماشاگران و افراد مشکوک را متقاعد کرد و قدرت فاشیستی را در بسیاری از جنبه های اجتماعی، سیاسی و حتی زندگی صمیمی تثبیت کرد. این کتاب با توسل به آرشیوهای جدید، گاه‌شماری طولانی و تمرکز بر دیدگاه‌های فردی، صدای عاملان خشونت فاشیستی را می‌دهد و بینش‌های جدیدی از زندگی اسکادریستی‌ها در سراسر دیکتاتوری ارائه می‌دهد و باورها، دیدگاه‌ها و انتظارات آنها را ترسیم می‌کند. این کتاب نشان می دهد که اسکادریزم پس از 1922 یک اثر جانبی از تاریخ بیست ساله فاشیسم نبوده است. برعکس، خشونت یکی از اجزای اساسی هر تعریفی از فاشیسم ایتالیایی است.

On October 1922 Mussolini became head of the Italian government, a situation that would last for twenty years. That power was obtained was largely due to the widespread violence perpetrated by blackshirts throughout Italy (squadristi). Violence however did not end. Old and new blackshirts played a major role in making Italy a fascist country. Contrary to the claims of many scholars that have depicted blackshirts after the March on Rome only as troublemakers for Mussolini, the book shows that they played a crucial role in establishing a full and totalitarian dictatorship. Squadristi carried out processes of fascistisation, crushed opponents and convinced bystanders and dubious people, consolidating fascist power in many aspects of social, political and even intimate life. By resorting to new archives, a long chronology and a focus on individual perspectives, this book gives voice to the perpetrators of fascist violence and offers new insights into the lives of squadristi throughout the dictatorship, outlining their beliefs, outlooks and expectations. The book shows that post-1922 squadrismo was not a side effect of Fascism's twenty-year history. On the contrary, violence represents one of the essential components of any definition of Italian Fascism.