The Bioarchaeology of Social Control Assessing Conflict and Cooperation in Pre-contact Puebloan Society

با رویکردی زیست باستان‌شناسی، این کتاب فرهنگ اجدادی پوئبلو را که در منطقه چهار گوشه ایالات متحده در اواخر پوئبلو اول تا پایان دوره پوئبلو III (850-1300 پس از میلاد) زندگی می‌کردند، بررسی می‌کند. در طول این مدت، سیستم وسیعی از دهکده‌های پوبلو در سراسر منطقه گسترش یافت و چیزی را ایجاد کرد که پدیده چاکو نامیده می‌شود، نام آن از خانه‌های بزرگ در چاکو کنیون گرفته شده است که تصور می‌شود مراکز کنترل بوده‌اند. از طریق تجزیه و تحلیل زیست باستان‌شناسی بقایای اسکلت انسان، این جلد شواهدی را ارائه می‌کند که افراد کلیدی در ساختار اجتماعی سلسله مراتبی از انواع روش‌های کنترل اجتماعی، از جمله خشونت ساختاری، برای حفظ قدرت خود بر جوامع به هم پیوسته استفاده می‌کنند.

Taking a bioarchaeological approach, this book examines the Ancestral Pueblo culture living in the Four Corners region of the United States during the late Pueblo I through the end of the Pueblo III period (AD 850-1300). During this time, a vast system of pueblo villages spread throughout the region creating what has been called the Chaco Phenomenon, named after the large great houses in Chaco Canyon that are thought to have been centers of control. Through a bioarchaeological analysis of the human skeletal remains, this volume provides evidence that key individuals within the hierarchical social structure used a variety of methods of social control, including structural violence, to maintain their power over the interconnected communities.