The Bioarchaeology of Classical Kamarina: Life and Death in Greek Sicily

«یک کار باستان‌شناسی واقعی و متوازن که راه زندگی و مرگ مردم پاسو مارینارو را روشن می‌کند».
 
"این مطالعه عالی - جامع در تحقیقاتش، در نظریه پیچیده، در تجزیه و تحلیل دقیق، در ارائه شفاف - استاندارد جدیدی را در زمینه جوان و هیجان انگیز باستان شناسی زیستی جهان اولیه یونان ایجاد می کند. "- جوزف ال رایف، نویسنده Isthmia IX: The Roman and Bizantine Graves and Human Remains
 
"Sulosky Weaver به طرز شیوای اسطوره های یونانی و گزارش های تاریخی زندگی یونانی را در تحلیل علمی خود می بافد. از شواهد زیست باستان شناسی، ارائه گزارشی ترکیبی از زندگی در مستعمره یونانی کامارینا.» - بریتنی کایل مک ایلوین، دانشگاه کلرادو شمالی

 
سیسیل یکی از اولین مناطقی بود که در طول استعمار یونان ساکن شد. جنبش، و گورستان های آن را به منطقه ای محبوب برای مطالعه برای محققان جهان کلاسیک تبدیل می کند. با این حال، این مطالعات اغلب بقایای انسان و آداب و رسوم تدفین را جداگانه در نظر گرفته اند. در این کار مهم، کری سولوسکی ویور داده‌های اسکلتی، مادی و آیینی را برای بازسازی آداب و رسوم دفن، روندهای جمعیتی، وضعیت سلامتی و اصل و نسب کامارینا، یک ایالت-شهر در سیسیل، ترکیب می‌کند.

با استفاده از شواهدی از سولوسکی ویور 258 گور بازیابی شده از گورستان پاسو مارینارو را پیشنهاد می‌کند که کامارینیان - که شیوه‌های فرهنگی آنها تلفیقی از آداب و رسوم یونانی و بومی بود - با همتایان خود در شهرهای یونانی همسایه ارتباط نزدیکی داشتند. جهت گیری گورها، موقعیت اجساد و انواع اقلام دفن شده با مردگان - از جمله سفال های یونانی - نشان می دهد که کامارینیان در سنت های مرده نشینی یونانیان سیسیل مشارکت کامل داشتند. به همین ترتیب، صفات جمجمه شبیه آنهایی است که در میان سایر یونانیان سیسیل یافت می شود. جالب توجه است، شواهدی از جراحی جمجمه، جادو، و فعالیت‌های نکروفوبیک نیز در قبرهای پاسو مارینارو ظاهر شد - نمونه دیگری از تأثیر فرهنگ یونانی بر شهر.

تعداد بیش از حد بقایای اسکلتی بزرگسالان جوان، همراه با وجود ترومای جمجمه‌ای و انواع شرایط پاتولوژیک، نشان می دهد که کامرینی ها ممکن است در معرض یک یا چند رویداد مخرب، مانند جنگ های طولانی مدت و شیوع بیماری های همه گیر قرار گرفته باشند. علیرغم ماهیت پر فراز و نشیب روزگار، پرتره به دست آمده نشان می‌دهد که کامارینا مکانی بود که در آن افراد از قومیت‌ها و اجداد مختلف در زندگی و مرگ با فرهنگ مشترک و شیوه‌های تشییع جنازه متحد شدند.
 

 

“A true, balanced bioarchaeological work of scholarship elucidating the way of life and death for the people of Passo Marinaro.”—Sherry C. Fox, coeditor of New Directions in the Skeletal Biology of Greece
 
“This excellent study—comprehensive in its research, sophisticated in its theory, meticulous in its analysis, lucid in its presentation—sets a new standard in the young, exciting field of the bioarchaeology of the early Greek world.”—Joseph L. Rife, author of Isthmia IX: The Roman and Byzantine Graves and Human Remains
 
“Sulosky Weaver eloquently weaves Greek myth and historical accounts of Greek life into her scientific analysis of the bioarchaeological evidence, providing a synthetic account of life at the Greek colony of Kamarina.”— Britney Kyle McIlvaine, University of Northern Colorado

 
Sicily was among one of the first areas settled during the Greek colonization movement, making its cemeteries a popular area of study for scholars of the classical world. Yet these studies have often considered human remains and burial customs separately. In this seminal work, Carrie Sulosky Weaver synthesizes skeletal, material, and ritual data to reconstruct the burial customs, demographic trends, state of health, and ancestry of Kamarina, a city-state in Sicily.

Using evidence from 258 recovered graves from the Passo Marinaro necropolis, Sulosky Weaver suggests that Kamarineans—whose cultural practices were an amalgamation of both Greek and indigenous customs—were closely linked to their counterparts in neighboring Greek cities. The orientations of the graves, positions of the bodies, and the types of items buried with the dead—including Greek pottery—demonstrate that Kamarineans were full participants in the mortuary traditions of Sicilian Greeks. Likewise, cranial traits resemble those found among other Sicilian Greeks. Interestingly, evidence of cranial surgery, magic, and necrophobic activities also appeared in Passo Marinaro graves—another example of how Greek culture influenced the city.

An overabundance of young adult skeletal remains, combined with the presence of cranial trauma and a variety of pathological conditions, indicates the Kamarineans may have been exposed to one or more disruptive events, such as prolonged wars and epidemic outbreaks. Despite the tumultuous nature of the times, the resulting portrait reveals that Kamarina was a place where individuals of diverse ethnicities and ancestries were united in life and death by shared culture and funerary practices.