The Bedrock of Opinion: Science, Technology and Society in the Siting of High-Level Nuclear Waste

انسان چه زمانی زباله های هسته ای را کشف کرد؟ برای پاسخ به این سوال، ابتدا باید بپرسیم که آیا زباله‌های هسته‌ای واقعاً چیزی هستند که می‌توان آن را یک کشف علمی نامید، مثلاً ممکن است شایسته جایزه نوبل فیزیک باشد. در نوشته های اولیه در تحقیقات انرژی هسته ای، زباله های رادیواکتیو موضوعی نادیده گرفته شده به نظر می رسد، داستانی که هرگز گفته نشده است. به نظر می رسد زباله های هسته ای اولین بار زمانی ظاهر می شود که یک بحث عمومی در مورد خطرات سلامت عمومی انرژی هسته ای در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 70 مطرح شد. در فیزیک هسته ای، اجماع در مراحل اولیه در مورد درک شکافته شدن هسته های اورانیوم ایجاد شد. محصولات شکافت شناسایی شدند و زنجیره‌های تجزیه و رادیواکتیویته آن‌ها به زودی حقایقی را در میان دانشمندان درگیر، و آگاهی از خطرات، برای مثال رادیواکتیویته قوی استرانسیم و ید، و اثرات سمی پلوتونیوم، به خوبی ثابت شد. با این حال، محصولات جانبی هرگز، نه به طور جزئی یا کلی، به عنوان ضایعات نامیده نمی شوند، فقط به عنوان محصولات جانبی شکافت. نحوه و مکان دفع محصولات جانبی سوالاتی بود که هرگز توسط پیشگامان فیزیک هسته ای مطرح نشد.

When did man discover nuclear waste? To answer this question, we first have to ask if nuclear waste really is something that could be called a scientific discovery, such as might deserve a Nobel Prize in physics. In early writings within nuclear energy research radioactive waste appears to be a neglected issue, a story never told. Nuclear waste first seems to appear when a public debate arose about public health risks of nuclear power in the late 1960s and early 70s. In nuclear physics, consensus was established at an early stage about the understanding of the splitting of uranium nuclei. The fission products were identified and their chains of disintegration and radioactivity soon were well­ established facts among the involved scientists, as was an awareness of the risks, for example the strong radioactivity of strontium and iodine, and the poisonous effects of plutonium. However, the by-products were never, either in part or in total, called or perceived as waste, just as fission by-products. How and where to dispose of the by-products were questions that were never asked by the pioneers of nuclear physics.