The Battle for the Bs: 1950s Hollywood and the Rebirth of Low-Budget Cinema

ظهور قبض مضاعف در دهه 1930 باعث شد بین تصاویر A و B-تصاویر تقسیم کنید زیرا معمولاً بسته‌هایی که در سینماها نمایش داده می‌شود دارای یکی از هر کدام است. با توجه به اینکه اولی به دلیل بودجه بیشتر و بازیگران محبوب‌تر، معتبرتر به حساب می‌آیند، Bهای کم‌هزینه‌تر عمدتاً به عنوان مکانیزم حمایتی برای فیلم‌های A از استودیوهای بزرگ عمل می‌کنند - که اکثر آنها مالک سالن‌های زنجیره‌ای بودند که فیلم‌ها در آنها نمایش داده می‌شد. هنگامی که در سال 1948، حکم ضدانحصار دیوان عالی ایالات متحده، مالکیت سالن‌ها را از استودیوها قطع کرد، فیلم B به زودی در پی تغییرات عمیق در سازمان‌های شرکتی و روش‌های تولید استودیوهای بزرگ هالیوود، به یک نهاد متفاوت تبدیل شد.

در نبرد برای Bs، بلر دیویس چگونگی تولید، توزیع و نمایش فیلم‌های B را در دهه 1950 تجزیه و تحلیل می‌کند و امکاناتی را که برای فیلم‌سازی کم‌هزینه در زمانی که بسیاری در هالیوود وجود داشتند را نشان می‌دهد. Bs را رها کرد. فیلم‌های B دهه 1950 که توسط شرکت‌های مستقل تازه‌تأسیس‌شده ساخته شده‌اند، از تغییر الگوهای جمعیتی برای مد کردن رویکردهای بازاریابی نوآورانه استفاده کردند. آنها چرخه های ژانری مانند فیلم های علمی تخیلی و نوجوانان (به قمر مقصد و من یک گرگینه نوجوان بودم فکر کنید) را خیلی قبل از استودیوهای بزرگ ایجاد کردند و همچنین به ظهور جنبشی که اکنون به عنوان سینمای زیرزمینی شناخته می شود. اگرچه تا پایان دهه بارها ثابت شد که گیشه های چند میلیون دلاری دارند، Bs در تقابل با جریان اصلی سینما در دهه 1950 وجود داشت و میراثی را ایجاد کرد که در دهه های آینده به فیلمسازان مستقل منتقل شد. p>

The emergence of the double-bill in the 1930s created a divide between A-pictures and B-pictures as theaters typically screened packages featuring one of each. With the former considered more prestigious because of their larger budgets and more popular actors, the lower-budgeted Bs served largely as a support mechanism to A-films of the major studios—most of which also owned the theater chains in which movies were shown. When a 1948 U.S. Supreme Court antitrust ruling severed ownership of theaters from the studios, the B-movie soon became a different entity in the wake of profound changes to the corporate organization and production methods of the major Hollywood studios.

In The Battle for the Bs, Blair Davis analyzes how B-films were produced, distributed, and exhibited in the 1950s and demonstrates the possibilities that existed for low-budget filmmaking at a time when many in Hollywood had abandoned the Bs. Made by newly formed independent companies, 1950s B-movies took advantage of changing demographic patterns to fashion innovative marketing approaches. They established such genre cycles as science fiction and teen-oriented films (think Destination Moon and I Was a Teenage Werewolf) well before the major studios and also contributed to the emergence of the movement now known as underground cinema. Although frequently proving to be multimillion-dollar box-office draws by the end of the decade, the Bs existed in opposition to the cinematic mainstream in the 1950s and created a legacy that was passed on to independent filmmakers in the decades to come.