ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب The Ballets of Alexander Glazunov: Scenes de Ballet, Raymonda and Les Saisons

دانلود کتاب باله های الکساندر گلازونف: صحنه های باله، ریموندا و لس سایزون

The Ballets of Alexander Glazunov: Scenes de Ballet, Raymonda and Les Saisons

مشخصات کتاب

The Ballets of Alexander Glazunov: Scenes de Ballet, Raymonda and Les Saisons

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 1443840114, 9781443840118 
ناشر: Cambridge Scholars Publishing 
سال نشر: 2012 
تعداد صفحات: 340 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 91 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 52,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 12


در صورت تبدیل فایل کتاب The Ballets of Alexander Glazunov: Scenes de Ballet, Raymonda and Les Saisons به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب باله های الکساندر گلازونف: صحنه های باله، ریموندا و لس سایزون نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب باله های الکساندر گلازونف: صحنه های باله، ریموندا و لس سایزون

الکساندر کنستانتینوویچ گلازونوف (1865-1936)، آهنگساز روسی، اساساً با اولین باله‌اش ریموندا، اوج همکاری او با طراح رقص بزرگ ماریوس پتیپا، و سپس در آخرین سال‌های زندگی درخشانش مرتبط است. Raymonda هنوز در روسیه و به طور متناوب در غرب اجرا می شود. گلازونف که از دوران کودکی خود استعدادی زودرس در موسیقی بود، به عنوان وارث آرمان های ناسیونالیستی روسیه در نظر گرفته می شد. با این حال، او به زودی به شکل مطلق موسیقی، به جای نقاشی های لحن الهام گرفته شده از مضمون، که معمولی برای مشتی توانا بود، روی آورد. با این وجود، آهنگ‌های سمفونیک او مملو از کنایه‌های عامیانه روسی است. به نظر می رسد دنیای عاطفی او در فضای باله کلاسیک روسیه متمرکز شده است. به نظر می رسد که حرکات در موسیقی انتزاعی ارکستر او منعکس کننده یک کیهان پر زرق و برق و با نور لوستر است. او آهنگساز چهار آهنگ رقص استادانه بود: Scenes de Ballet، Op. 52 (1894)، ریموندا، اپ. 57 (1898)، Les Ruses d'Amour، Op.61 (1900)، و فصل ها، Op. 67 (1900). همه آنها در غروب باله امپراتوری به آثار مهمی تبدیل شدند و به نقطه عطفی در تاریخ موسیقی تئاتر برای رقص تبدیل شدند. به نظر می رسد گلازونوف مردی خونگرم و مهربان، دوستی محکم و متواضع در مورد دستاوردهای قابل توجه خود بوده است. او به عنوان یک معلم به نوبه خود از طریق کلاس های آهنگسازی خود در کنسرواتوار سنت پترزبورگ تأثیر قابل توجهی بر نسل جوان اعمال کرد، جایی که او همچنین مدیر شد. زندگی او ظاهراً بدون حادثه بود، اما در تعقیب آرمان های موسیقایی خود تنها بود. زمانی که در 21 مارس 1936 در پاریس درگذشت، مملو از افتخارات بود. مجموعه صحنه های باله، اپوس 52 در 8 موومان، در سال 1894 نوشته شد و سال بعد منتشر شد و به ارکستر اپرای روسیه، سنت پترزبورگ تقدیم شد. اولین بار در کنسرت انجمن موسیقی امپراتوری در سال 1895 اجرا شد و آهنگساز آن را بر اساس موسیقی دست نوشته رهبری کرد. هر بخش از این اثر با اعتماد به نفس زیادی ساخته شده است، با اطمینانی بزرگ توسعه یافته است و در شخصیت موسیقی ایده آل خود تعریف شده است (مقدمه، ماریونت ها، مازورکا، شرزو، پاس داکشن، Danse orientale، Valse، Polonaise) و نشان می دهد که احساس غریزی آهنگساز برای رقص و ژانرهای مختلف آن. در ریموندا، داستانی عاشقانه از جنگ های صلیبی، گلازونف یک موسیقی باله بسیار قابل توجه ارائه کرد که در گسترده ترین مقیاس برای یک سناریوی گسترده طراحی شده بود. برخی از صحنه ها و برخی از ملودی ها و رنگ های لحن این باله ادای احترام به سنت چایکوسکی است. این داستان بهانه‌ای است برای مجموعه‌ای از تنوع‌ها، تقریباً بیش از حد فراوان، با هدف به نمایش گذاشتن مهارت و هدایای خاص تکنوازان مشهور. گلازونوف برای ساختن موسیقی دلپذیر الهام گرفته شد، همیشه به آسانی به آن گوش می شود، گاهی اوقات نسبتاً ملایم و ملودیک است، اما همیشه تسلط عالی آهنگساز در فرم، هارمونی و ارکستراسیون را نشان می دهد. اشراف نیروی بیان درونی و فوریت ملودیک موجود در موسیقی چایکوفسکی را از دست می دهد. فینال اکت 2 به ویژه به ظرافت فرم، جسارت هارمونیک دست می یابد و یک تکنیک متضاد محکم را نشان می دهد. این اثر همیشه توانسته توانایی های بازیگری بالرین های بزرگ را تحریک کند. بنابراین، در روسیه، جایی که هنوز هم رقصیده می شود، در سال 1900 تولیدی به کارگردانی رقص گورسکی در تئاتر بولشوی در مسکو اجرا شد. پس از انقلاب اکتبر اغلب در کیروف در لنینگراد و در بولشوی به صحنه رفت. فصل‌ها هیچ داستانی ندارد و در چهار صحنه به‌عنوان تداعی‌کننده مراحل سالانه دنیای طبیعی می‌گذرد. هر کدام با تعدادی اپیزود نمایش داده می‌شوند، برخی عاشقانه، برخی دیگر بت‌اند، اما چرخه طبیعی خواب زمستانی، بیداری بهار، شکوفه‌های تابستانی، و برداشت پاییزی که دوباره به سمت خواب حرکت می‌کنند، بر همگی غالب است. این سومین باله گلازونف بود


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Alexander Konstantinovich Glazunov (1865-1936), the Russian composer, is principally associated with his first ballet Raymonda, the apex of his cooperation with the great choreographer Marius Petipa, then in the last years of his illustrious career. Raymonda is still performed in Russia and intermittently in the West. Glazunov, a precocious musical talent from his childhood, was regarded as the inheritor of the Russian nationalist ideals. However, he soon turned to absolute form of music, rather than the thematically inspired tone paintings so typical of the Mighty Handful. His symphonic compositions are nonetheless full of Russian folk allusion. His emotional world seems to have been centred in the atmosphere of the classical Russian ballet. The movements in his abstract orchestral scores seems to reflect a glittering, chandelier-lit cosmos. He was the composer of four masterful dance compositions: Scenes de Ballet, Op. 52 (1894), Raymonda, Op. 57 (1898), Les Ruses d'Amour, Op.61 (1900), and The Seasons, Op. 67 (1900). All became major works in the sunset of the Imperial Ballet, and remain landmarks in the history of theatre music for the dance. Glazunov appears to have been a warm and genial man, a firm friend and modest about his considerable accomplishments. As a teacher he in turn exercised considerable influence on the younger generation through his composition classes at the St Petersburg Conservatory, where he also became director. His life was outwardly uneventful, but single-minded in pursuit of his musical ideals. He was full of honours when he died in Paris on 21 March 1936. The suite Scenes de Ballet, Opus 52 in 8 movements, was written in 1894, and published the following year, dedicated to the orchestra of the Russian Opera, St Petersburg. It was first performed at a concert of the Imperial Music Society in 1895, with the composer conducting from the manuscript score. Each section of this work is structured with great confidence, developed with a magisterial certainty, and defined in its own ideal musical character (Introduction, Marionnettes, Mazurka, Scherzo, Pas d'action, Danse orientale, Valse, Polonaise), and shows the composer's instinctive feel for the dance and its various genres. In Raymonda, a romance tale of the Crusades, Glazunov provided a very considerable ballet score, conceived on the broadest scale for an extended scenario. Some of the scenes, and some of the melodies and tone colours of this ballet pay homage to the Tchaikovskian tradition. The story serves as the pretext for series of divertissements, almost too profuse, intended to show off the virtuosity and special gifts of the famous soloists. Glazunov was inspired to compose agreeable music, always easy to listen to, sometimes rather bland in its melodic facility, but always showing the composer's great mastery of form, harmony and orchestration. It misses the nobility of inner expressive force and melodic urgency inherent in Tchaikovsky's music. The act 2 finale especially achieves elegance of form, harmonic audacity, and reveals a firm contrapuntal technique. This work has always been able to stimulate the acting abilities of the great ballerinas. Thus, in Russia, where it is still danced, there was a production in 1900 directed by the choreographer Gorsky at the Bolshoi Theatre in Moscow. After the October Revolution it was often staged, both at the Kirov in Leningrad and at the Bolshoi. The Seasons has no story as such, and unfolds in four scenes as an evocation of the yearly phases of the natural world. Each is represented by a number of episodes, some amorous, others idyllic, but all dominated by the natural cycle of winter sleep, spring awakening, summer blossoming, and autumn harvest, moving towards sleep again. This was Glazunov's third ballet





نظرات کاربران