The Bakers of Paris and the Bread Question, 1700–1775

در اروپای ماقبل صنعتی، وابستگی به غلات هر مرحله از زندگی را از توسعه اقتصادی تا بیان معنوی شکل می‌داد، و مشکل امرار معاش به شیوه‌ای بی‌رحمانه و بی‌وقفه بر نظم روزمره حاکم بود. استیون لارنس کاپلان نانوایان پاریس و مسئله نان، 1700-1775 بر تولید و توزیع مهمترین کالای فرانسه در مرکز شهری گسترده پاریس قرن هجدهم تمرکز دارد، جایی که نیازهای تامین به شدت احساس می شد. و سخت ترین راضی کردن کاپلان نشان می‌دهد که چگونه تقاضای بی‌وقفه برای نان، الگوی زندگی روزمره را در پاریس به‌طور قاطع و ماهرانه ایجاد کرد، همانطور که پروتکل مفصلی بر زندگی اجتماعی در ورسای حکومت می‌کرد.
علی‌رغم برجستگی بیش از حد نان در زندگی عمومی و خصوصی، کاپلان اولین تحقیق است. به روش هایی که نان امپراتوری وسیع و مهم خود را اعمال کرد. نان رویاها و همچنین کابوس ها. این عصای زندگی، وسیله ارتباط، موضوع گفتمان مشترک، و نشانه سنت و همچنین تعالی بود. کاپلان در کاوش مادی و معنای فرهنگی نان به شکل‌گیری هویت نان نگاه می‌کند و شرایط عرضه و تقاضا را در بازار بررسی می‌کند. او همچنین تاریخچه کاملی از نانوایان و صنف آنها را بیان می‌کند و روش‌هایی را که مقامات در تلاش‌هایشان برای تنظیم تجارت استفاده می‌کنند، آشکار می‌سازد.
از آنجایی که نانواها و نان‌هایشان در زندگی روزمره پاریسی‌ها نقشی اساسی داشتند، مطالعه کاپلان نیز یک مقاله است. مدیتیشن جامع در مورد کل جامعه، دولت آن و ظرفیت آن برای تحمل. مدتها مورد انتظار محققان تاریخ فرانسوی، نانوایان پاریس و مسئله نان، 1700-1775 نقطه عطفی در تاریخ نگاری قرن هجدهم است، کتابی که عمیقاً زمینه سازی می کند و بنابراین درک ما را از یکی از آنها غنی می کند. مهم ترین دوران در تاریخ اروپا.

In preindustrial Europe, dependence on grain shaped every phase of life from economic development to spiritual expression, and the problem of subsistence dominated the everyday order of things in a merciless and unremitting way. Steven Laurence Kaplan’s The Bakers of Paris and the Bread Question, 1700–1775 focuses on the production and distribution of France’s most important commodity in the sprawling urban center of eighteenth-century Paris where provisioning needs were most acutely felt and most difficult to satisfy. Kaplan shows how the relentless demand for bread constructed the pattern of daily life in Paris as decisively and subtly as elaborate protocol governed the social life at Versailles.
Despite the overpowering salience of bread in public and private life, Kaplan’s is the first inquiry into the ways bread exercised its vast and significant empire. Bread framed dreams as well as nightmares. It was the staff of life, the medium of communion, a topic of common discourse, and a mark of tradition as well as transcendence. In his exploration of bread’s materiality and cultural meaning, Kaplan looks at bread’s fashioning of identity and examines the conditions of supply and demand in the marketplace. He also sets forth a complete history of the bakers and their guild, and unmasks the methods used by the authorities in their efforts to regulate trade.
Because the bakers and their bread were central to Parisian daily life, Kaplan’s study is also a comprehensive meditation on an entire society, its government, and its capacity to endure. Long-awaited by French history scholars, The Bakers of Paris and the Bread Question, 1700–1775 is a landmark in eighteenth-century historiography, a book that deeply contextualizes, and thus enriches our understanding of one of the most important eras in European history.