The Art of Science: From Perspective Drawing to Quantum Randomness

علاوه بر چشم انداز خطی، اعداد مختلط و احتمال از اکتشافات قابل توجه رنسانس بودند. در حالی که قدرت پرسپکتیو، که هنر رنسانس را متحول کرد، به سرعت شناسایی شد، نهاد علمی با اعداد مختلط و احتمالات با شک و تردید بسیار برخورد کرد. تنها در قرن بیستم بود که نظریه کوانتومی نشان داد که چگونه احتمال می‌تواند از اعداد مختلط شکل بگیرد و مفهوم \"دامنه احتمال مختلط\" را تعریف کرد. با این حال، از دیدگاه نظری، فضایی که با پرسپکتیو خطی به روی نقاشی باز می شود و فضایی که با اعداد مختلط به روی علم باز می شود، ویژگی های مهمی دارند. هنر علم این حوزه مشترک را با هدف گسترش دیدگاه لئوناردو از نقاشی به موضوعات ریاضی و تشویق خواننده به دیدن علم به عنوان یک هنر بررسی می کند. هدف این است که بعد بصری را به علوم ریاضی بازگردانیم - عنصری که توسط مورخان، فیلسوفان و خود دانشمندان، اگر نگوییم مبهم شده است.

In addition to linear perspective, complex numbers and probability were notable discoveries of the Renaissance. While the power of perspective, which transformed Renaissance art, was quickly recognized, the scientific establishment treated both complex numbers and probability with much suspicion. It was only in the twentieth century that quantum theory showed how probability might be molded from complex numbers and defined the notion of “complex probability amplitude”. From a theoretical point of view, however, the space opened to painting by linear perspective and that opened to science by complex numbers share significant characteristics. The Art of Science explores this shared field with the purpose of extending Leonardo’s vision of painting to issues of mathematics and encouraging the reader to see science as an art. The intention is to restore a visual dimension to mathematical sciences – an element dulled, if not obscured, by historians, philosophers, and scientists themselves.