The Art of Planning: Selected Essays of Harvey S. Perloff

کار هاروی اس. پرلوف به عنوان نقطه عطفی در تکامل دکترین برنامه ریزی آنگلو آمریکایی است. غیرممکن است که جوهر اثر منتشر شده را در یک پاراگراف، صفحه یا حتی یک مقاله کامل به تصویر بکشید. با این حال می توان نقاط برجسته آن را شناسایی کرد. کار او مبتکرانه، اصلاح طلبانه، جامع و معطوف به آینده بود. پرلوف با تأکید بر اهمیت بیشتر افراد در مقایسه با چیزها، بارها برنامه ریزان را تشویق کرد که به نیازها و ارزش های انسانی توجه کنند. او نسبت به گذشته انتقاد داشت. اما از آنجایی که او تلاش بیشتری برای تجسم آنچه پیش رو داشت به جای یادآوری گذشته رای داد، کارش به طور قابل توجهی خوش بینانه بود. او یک بار به صورت مکتوب به «ضعف درونی‌اش در انتظار راه‌حل‌های منطقی و معطوف به اجتماعی که در نهایت به پیروزی برسد، اعتراف کرد، مهم نیست که وضعیت عینی چگونه به نظر می‌رسد». به دیگران، به عنوان ایمان به خرد نوع بشر برای اتخاذ بهترین مسیر. با این حال، خوش بینی پرلوف به عنوان یک محرک قوی برای ادامه حرکت به سمت جلو برای بهترین نتیجه عمل کرد. مؤسسات و شیوه‌های شکل‌دهی و تغییر شکل آن‌ها یکی از دغدغه‌های اصلی بود، زیرا نهادها (اگرچه او به ندرت از این اصطلاح استفاده می‌کرد) ابزارهایی بودند که از طریق آنها \"دانش به عمل تبدیل شد.

The work of Harvey S. Perloff stands as a landmark in the evolution of Anglo­ American planning doctrine. It is impossible to fully capture the essence of the published work in a paragraph, page, or even an entire essay. Yet its highpoints can be identified. His work was innovative, reformist, comprehensive, and ori­ ented toward the future. In emphasizing the greater importance of people com­ pared to things, Perloff repeatedly prodded planners to be concerned with human needs and values. He was critical of the past. But inasmuch as he de­ voted more effort to envisioning what could lie ahead than in recalling the past, his work was markedly optimistic. He once admitted in writing to his "built-in weakness for expecting rational, socially oriented solutions ultimately to win out, no matter what the objective situation seems to be. " To some the expecta­ tion may be seen as naive; to others, as a faith in the wisdom of humankind to take the best course. However received, Perloff's optimism served as a powerful stimulant to keep moving ahead for the best that would come of it. Institutions and the ways they should be shaped and reshaped were of central concern, for institutions (though he rarely used the term) were the in­ struments through which "knowledge was translated into action.