دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Marta Spranzi
سری: Controversies
ISBN (شابک) : 9027218897, 9789027218896
ناشر: John Benjamins Publishing Company
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 253
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Art of Dialectic between Dialogue and Rhetoric: The Aristotelian Tradition به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب هنر دیالکتیک بین دیالوگ و بلاغت: سنت ارسطویی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب سنت دیالکتیک را از موضوعات ارسطو، متن
بنیانگذار آن، تا "رنسانس" آن در قرن شانزدهم ایتالیا بازسازی می
کند و بر نقش دیالکتیک در تولید دانش تمرکز می کند. ارسطو
دیالکتیک را به عنوان مبادله ساختاریافته پرسش و پاسخ تعریف می
کند و در نتیجه آن را به گفت و گو و مجادله مرتبط می کند، در حالی
که سیسرو نسخه کمی شکاکانه از دیالکتیک را توسعه می دهد، آن را با
استدلال in utramque partem شناسایی می کند و آن را از
نزدیک به بلاغت مرتبط می کند. . این دو تفسیر، ستون فقرات سنت
زنده دیالکتیک را تشکیل میدهند و در رنسانس در برابر پسزمینه
قرون وسطی بهطور متفاوتی توسعه یافتهاند. این کتاب سه زمینه
جداگانه را بررسی میکند که در آن این تحولات رخ میدهد:
تلاش رودولف آگریکولا برای توسعه دیالکتیکی جدید در ارتباط نزدیک
با بلاغت، رویکرد کاملاً ارسطویی آگوستینو نیفو و استفاده آن از
تفسیرهای تازه ترجمه شده اسکندر آفرودیسیاس و آوروئس، و نظریه
ادبی کارلو سیگونیو در مورد فرم گفتگو که حول محور موضوعات
ارسطو است.
امروزه دیالکتیک ارسطویی از حیات جدیدی در نظریه استدلال برخوردار
است: فصل پایانی کتاب به طور خلاصه به این تحولات معاصر می پردازد
و برخی از نتایج معرفت شناختی کلی را به دست می آورد که سنت
دیالکتیک را با دیدگاه خطاپذیری از دانش مرتبط می کند.
This book reconstructs the tradition of dialectic from
Aristotle's Topics, its founding text, up to its
"renaissance" in 16th century Italy, and focuses on the role of
dialectic in the production of knowledge. Aristotle defines
dialectic as a structured exchange of questions and answers and
thus links it to dialogue and disputation, while Cicero
develops a mildly skeptical version of dialectic, identifies it
with reasoning in utramque partem and connects it
closely to rhetoric. These two interpretations constitute the
backbone of the living tradition of dialectic and are variously
developed in the Renaissance against the Medieval background.
The book scrutinizes three separate contexts in which these
developments occur:
Rudolph Agricola's attempt to develop a new dialectic in close
connection with rhetoric, Agostino Nifo's thoroughly
Aristotelian approach and its use of the newly translated
commentaries of Alexander of Aphrodisias and Averroes, and
Carlo Sigonio's literary theory of the dialogue form, which is
centered around Aristotle's Topics.
Today, Aristotelian dialectic enjoys a new life within
argumentation theory: the final chapter of the book briefly
revisits these contemporary developments and draws some general
epistemological conclusions linking the tradition of dialectic
to a fallibilist view of knowledge.
Content: The Art of Dialectic between Dialogue and Rhetoric
Editorial page
Title page
LCC data
Dedication page
Table of contents
Introduction: Dialectic and the notion of tradition
1. Aristotle and the art of dialectic
2. Dialectic in the Latin world: Cicero, Boethius and the scholastics
3. The revival of dialectic in the Renaissance: An introduction
4. The new humanist dialectic and rhetoric
5. The Topics and Renaissance Aristotelianism
6. Dialectic and dialogue
7. Rhetoric and dialectic
Conclusion: The epistemological value of Aristotelian dialectic
Notes
References
Name index.