The Art of Cervantes in Don Quixote: Critical Essays

چهار قرن پس از مرگ او در سال 1616، رمان بزرگ سروانتس (اولین رمان)، دن کیشوت (1605؛ 1615)، همچنان خوانندگان را مجذوب خود می کند و بحث هایی را در مورد آن ایجاد می کند. سوالات کلیدی آیا تلاش‌های هیدالگو متوهم و جویای تنومند او برای احیای دوران از دست رفته جوانمردی صرفاً برای سرگرمی بود؟ یا اینکه وسیله ای برای تأملی پایدار در مورد اعمال نوشتن و خواندن، وضعیت جامعه اسپانیا و ماهیت خود واقعیت باشیم؟ و اگر چنین است، از چه منظر سیاسی و ایدئولوژیکی؟ آیا باید دن کیشوت را که متنی چند عام است، نه فقط به عنوان یک رمان، بلکه به عنوان یک شعر و یک اجرا درک کرد؟ سروانتس به عنوان یک سبک نوآور فوق العاده شناخته می شود، اما ماهیت و میزان تعهد او به لفاظی کلاسیک و رنسانس چه بود؟

این حوزه های اصلی تحقیق انتقادی توسط ده محقق برجسته مستقر در دانشگاه های بریتانیا و ایرلند مورد توجه قرار گرفته است. . هر مقاله بر جنبه خاصی از رمان تمرکز دارد و فصل‌ها، صحنه‌ها، موتیف‌ها یا تکنیک‌های خاصی را در نور آن بررسی می‌کند و در عین حال خواندنی جامع از متن ارائه می‌دهد. در مجموع، ایده‌ها و رویکردهای ارائه‌شده در این جلد به درک هنر سروانتس در دن کیشوت کمک می‌کند که جزئیات را با ترکیب متعادل می‌کند.

Four centuries after his death in 1616, Cervantes’s great novel (the first novel), Don Quixote (1605; 1615), continues to fascinate readers and generate debate about key questions. Were the efforts of the deluded hidalgo and his corpulent squire to revive the lost age of chivalry intended simply to amuse? Or to be the vehicle for a sustained reflection on the acts of writing and reading, the state of Spanish society, the nature of reality itself? And if so, from what political and ideological perspectives? Should Don Quixote, a multi-generic text par excellence, be understood not simply as a novel, but as a poem and a performance? Cervantes is acknowledged as a supremely innovative stylist, but what was the nature and extent of his debt to classical and Renaissance rhetoric?

These major areas of critical enquiry are addressed by ten leading scholars based in British and Irish universities. Each essay focuses on a particular aspect of the novel, and examines in its light particular chapters, scenes, motifs or techniques, while at the same time offering a comprehensive reading of the text. Taken as a whole, the ideas and approaches presented in this volume contribute to an understanding of Cervantes’s art in Don Quixote that balances detail with synthesis.