The Architectural Model: Histories of the Miniature and the Prototype, the Exemplar and the Muse (The MIT Press)

برای بیش از پانصد سال. ، معماران از مدل های سه بعدی به عنوان ابزاری برای آزمایش، اصلاح و نشان دادن ایده های خود استفاده کرده اند. اما، همانطور که متیو میندروپ نشان می دهد، استفاده از مدل های معماری فیزیکی فراتر از نمایش صرف است. یک مدل معماری همچنین می تواند شبیه سازی، آموزش، الهام بخشیدن و ایجاد طرح های معماری باشد. این می تواند، در میان چیزهای دیگر، نشانه، سوغات، اسباب بازی، شیء تشییع جنازه، ابزار آموزشی، مدیوم یا موز باشد. در این کتاب، Mindrup تاریخچه مدل‌های معماری را با بررسی کاربردهای نظری و عملی آن‌ها بررسی می‌کند.

با ردیابی توسعه مدل معماری از دوران باستان تا امروز، Mindrup همچنین پیشنهاد می‌کند. چارچوب تفسیری برای درک هر یک از کاربردهای آن در زمینه زمان و مکان. او ابتدا مدل‌هایی را برای به تصویر کشیدن ساختارهای موجود، خارق‌العاده یا پیشنهادی بررسی می‌کند و کاربرد آن‌ها را در مراسم تدفین یا وقف باستانی که در آن مدل‌ها دارای قدرت جادویی هستند، توصیف می‌کند. به عنوان وسیله ای برای الهام و آرامش معماری؛ و به عنوان نمونه های اولیه برای طرح های آزمایشی قرن بیستم. Mindrup سپس مدل‌هایی را در نظر می‌گیرد که نمونه‌ای از کاربردهای معماری خاص هستند، و تأثیر گفته لئون باتیستا آلبرتی را بررسی می‌کند که مدل‌ها ساده هستند، مبادا از ایده‌های معمار منحرف شوند. تجزیه و تحلیل مدل به عنوان یک ابزار مولد. و بررسی تفاسیر تمثیلی، قیاسی و قیاسی از مدل‌ها.

تاریخ میندروپ نشان می‌دهد که چگونه مدل می‌تواند جانشینی برای خود ساختار معماری یا برای تجربه رسمی آن باشد، پیچیدگی لمسی و حسی؛ و فراتر از آن، دستکاری، بازی، آزمایش و رویاپردازی که توسط مدل‌ها فعال می‌شود به ما اجازه می‌دهد معماری را به روش‌های جدیدی تصور کنیم.

For more than five hundred years, architects have employed three-dimensional models as tools to test, refine, and illustrate their ideas. But, as Matthew Mindrup shows, the uses of physical architectural models extend beyond mere representation. An architectural model can also simulate, instruct, inspire, and generate architectural designs. It can be, among other things, sign, souvenir, toy, funerary object, didactic tool, medium, or muse. In this book, Mindrup surveys the history of architectural models by investigating their uses, both theoretical and practical.

Tracing the architectural model's development from antiquity to the present, Mindrup also offers an interpretive framework for understanding each of its applications in the context of time and place. He first examines models meant to portray extant, fantastic, or proposed structures, describing their use in ancient funerary or dedicatory practices, in which models are endowed with magical power; as a medium for architectural reverie and inspiration; and as prototypes for twentieth-century experimental designs. Mindrup then considers models that exemplify certain architectural uses, exploring the influence of Leon Battista Alberti's dictum that models be simple, lest they distract from the architect's ideas; analyzing the model as a generative tool; and investigating allegorical, analogical, and anagogical interpretations of models.

Mindrup's histories show how the model can be a surrogate for the architectural structure itself, or for the experience of its formal, tactile, and sensory complexity; and beyond that, that the manipulation, play, experimentation, and dreaming enabled by models allow us to imagine architecture in new ways.