The Arabic Freud: Psychoanalysis and Islam in Modern Egypt

نخستین نگاه عمیق به چگونگی ترسیم متفکران پس از جنگ در مصر از تقاطع بین گفتمان های اسلامی و اندیشه روانکاوانه

در سال 1945، یوسف مراد، روان شناس، اصطلاحی عربی را معرفی کرد که از آن وام گرفته شده بود. فیلسوف و عارف صوفی قرون وسطی ابن عربی-الالشعور-به عنوان ترجمه ای برای مفهوم ناخودآگاه زیگموند فروید. در اواخر دهه 1950، تعبیر رویاها فروید برای عموم مشتاق مصر به عربی ترجمه شد. در فروید عربی، Omnia El Shakry با ردیابی اینکه چگونه متفکران پس از جنگ در مصر نظریه های روانکاوی را با مفاهیم تفکر کلاسیک اسلامی در یک رویارویی خلاقانه از تعامل اخلاقی ترکیب کردند، مفهوم شکاف شدید بین روانکاوی و اسلام را به چالش می کشد.

الشاکری با تکیه بر نوشته‌های علمی و همچنین ادبیات عامه‌پسند در مورد خوددرمانی، اولین بررسی عمیق روانکاوی را در مصر ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه یک علم جدید روان‌شناسی – یا «علم روح، «آنطور که نامش برمی‌گردد» پیوندی ناگسستنی با اسلام و عرفان داشت. او بررسی می‌کند که چگونه ایده‌های فرویدی ناخودآگاه برای شکل‌گیری گفتمان‌های مدرن سوبژکتیویته در حوزه‌های متنوعی مانند روان‌شناسی، فلسفه اسلامی و حقوق بسیار مهم بوده است. او نشان می‌دهد که شخصیت‌های بنیان‌گذار روانکاوی مصری درباره موقتی بودن روان، حالات عرفانی، میل جنسی و عقده ادیپ بحث می‌کردند، در حالی که بینش‌های شگفت‌انگیزی درباره ماهیت زندگی روانی، اخلاق و اروس ارائه می‌دادند.

این کتاب تحریک آمیز و روشنگر ما را به بازنگری در رابطه بین روانکاوی و دین در عصر مدرن دعوت می کند. با ترسیم نقاط تلاقی بین گفتمان های اسلامی و تفکر روانکاوانه، نشان می دهد که چگونه فروید عربی، مانند خود روانکاوی، در سراسر فضای تفاوت های انسانی توضیح داده شده است.

The first in-depth look at how postwar thinkers in Egypt mapped the intersections between Islamic discourses and psychoanalytic thought

In 1945, psychologist Yusuf Murad introduced an Arabic term borrowed from the medieval Sufi philosopher and mystic Ibn ‘Arabi―al-la-shu‘ur―as a translation for Sigmund Freud’s concept of the unconscious. By the late 1950s, Freud’s Interpretation of Dreams had been translated into Arabic for an eager Egyptian public. In The Arabic Freud, Omnia El Shakry challenges the notion of a strict divide between psychoanalysis and Islam by tracing how postwar thinkers in Egypt blended psychoanalytic theories with concepts from classical Islamic thought in a creative encounter of ethical engagement.

Drawing on scholarly writings as well as popular literature on self-healing, El Shakry provides the first in-depth examination of psychoanalysis in Egypt and reveals how a new science of psychology―or “science of the soul,” as it came to be called―was inextricably linked to Islam and mysticism. She explores how Freudian ideas of the unconscious were crucial to the formation of modern discourses of subjectivity in areas as diverse as psychology, Islamic philosophy, and the law. Founding figures of Egyptian psychoanalysis, she shows, debated the temporality of the psyche, mystical states, the sexual drive, and the Oedipus complex, while offering startling insights into the nature of psychic life, ethics, and eros.

This provocative and insightful book invites us to rethink the relationship between psychoanalysis and religion in the modern era. Mapping the points of intersection between Islamic discourses and psychoanalytic thought, it illustrates how the Arabic Freud, like psychoanalysis itself, was elaborated across the space of human difference.