The Ancient Middle Classes: Urban Life and Aesthetics in the Roman Empire, 100 BCE-250 CE

تصویر ما از جهان روم توسط نوشته‌های دولتمردان رومی و روشنفکران طبقه بالا شکل گرفته است. با این حال، بیشتر شواهد مادی که از دوران روم داریم - هنر، معماری، و مصنوعات خانگی از پمپئی و جاهای دیگر - متعلق به صنعت‌گران، بازرگانان و متخصصان بوده و برای آنها ساخته شده است. امانوئل مایر جسورانه استدلال می‌کند که فرهنگ رومی آن‌طور که با چشمان خود دیده‌ایم، مشخصاً طبقه متوسط ​​است و نیازمند چارچوب کاملاً جدیدی از تحلیل است.

از قرن اول پیش از میلاد، جوامع باستانی، عمدتاً توسط کشاورزانی که در داخل دیوارهای شهر زندگی می کردند، به مراکز شهری پر جنب و جوش تبدیل شدند که در آن می توان ثروت را به سرعت از طریق موفقیت تجاری به دست آورد. از 100 قبل از میلاد تا 250 پس از میلاد، سوابق باستان شناسی به جزئیات رشد یک امپراتوری جهان وطنی و یک طبقه جدید مرفه که همراه با آن برمی خیزد. اعضای این طبقه متوسط ​​جدید به اندازه دولتمردان و روشنفکران مشتاق نشان دادن موقعیت و ظرافت خود نبودند، اما راه های جدیدی برای ایجاد لذت و معنا یافتند. مایر در دکور خانه‌ها و مقبره‌های خود شواهدی پیدا می‌کند که نشان می‌دهد رومی‌های طبقه متوسط ​​به کار خود افتخار می‌کردند و عشق و محبت خانوادگی را به گونه‌ای به یاد می‌آوردند که از سلایق و شیوه‌های نخبگان اجتماعی دور بود.

Our image of the Roman world is shaped by the writings of Roman statesmen and upper class intellectuals. Yet most of the material evidence we have from Roman times―art, architecture, and household artifacts from Pompeii and elsewhere―belonged to, and was made for, artisans, merchants, and professionals. Roman culture as we have seen it with our own eyes, Emanuel Mayer boldly argues, turns out to be distinctly middle class and requires a radically new framework of analysis.

Starting in the first century bce, ancient communities, largely shaped by farmers living within city walls, were transformed into vibrant urban centers where wealth could be quickly acquired through commercial success. From 100 bce to 250 ce, the archaeological record details the growth of a cosmopolitan empire and a prosperous new class rising along with it. Not as keen as statesmen and intellectuals to show off their status and refinement, members of this new middle class found novel ways to create pleasure and meaning. In the décor of their houses and tombs, Mayer finds evidence that middle-class Romans took pride in their work and commemorated familial love and affection in ways that departed from the tastes and practices of social elites.