The Algebra of Happiness: Yevgeny Zamyatin’s We

دسته بندی: ادبی
ویرایش:  
نویسندگان: Basile G.M.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 21 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 300 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 40,000

مقاله منتشر شده در «Quaestio Rossica» — 2015. — شماره 4 — ص 19-39. رومان یوگنی زامیاتین ما یکی از مهمترین رمان های آرمان شهر است. رمان‌های دیستوپیایی نیمه اول قرن بیستم و در اصل انتقادی از کمونیسمی تلقی می‌شد که پس از انقلاب بلشویکی، در دوران به اصطلاح کمونیسم جنگی، با از دست دادن نیروی انقلابی و خفقان‌آور جدید در روسیه تأسیس شد. قوانین. در نتیجه، منتقدان «ما» را رمانی دیستوپیایی دانسته‌اند که تا حدی از شعر بازپرس بزرگ داستایوفسکی الهام گرفته شده است. تقابل داستایوفسکی بین آزادی و خوشبختی در حقیقت عمیقاً در آینه "ما" زامیاتین به عنوان شادی دولت یگانه منعکس شده است، که واقعاً همان چیزی است که مردم در اطاعت منفعلانه از قوانین اغلب نانوشته صادر شده توسط نیکوکار بزرگ آزمایش می کنند. به بار انتخاب: همان آزادی که تفتیش عقاید بزرگ با وفاداری شدید به قوانین کلیسا بشر را از آن نجات می دهد که در عین خیانت به پیام انجیل، بشر را از گناه رهایی می بخشد و آن را به خود کلیسا منتقل می کند. با این حال، می توان تفسیر متفاوتی از تقابل شادی/آزادی یافت که به ایده زیبایی که در تار و پود رمان زامیاتین تنیده شده است، بستگی دارد.

Article published in the «Quaestio Rossica» — 2015. — Issue 4 — pp. 19-39. Yevgeny Zamyatin’s novel We is one of the most important “Utopian-Dystopian” novels of the first half of the 20th century and was originally considered a criticism of the Communism established in Russia after the Bolshevik Revolution, during the so-called War Communism, with the loss of
revolutionary thrust and new stifling social rules. As a result, critics have seen "We" as a dystopian novel, in part inspired by Dostoevsky’s Poem of the Great Inquisitor. Dostoevsky’s opposition between freedom and happiness is in fact deeply reflected in the mirror of Zamyatin’s "We" as the happiness of the Only State, which is really what people experiment in passively obeying the often unwritten laws issued by the Great Benefactor, is opposed to the burden of choice: the same freedom which the Great Inquisitor saves mankind from with the strict allegiance to the Church laws that, while betraying the message of the Gospel, frees mankind from sin, transferring it to the Church itself. However, it is possible to find a different interpretation of the opposition happiness/freedom that hinges on the idea of beauty weaved into the fabric of Zamyatin’s novel.