دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب The Age of Resilience
دانلود کتاب عصر تاب آوری
مشخصات کتاب
The Age of Resilience
ویرایش: [First Edition]
نویسندگان: Jeremy Rifkin
سری:
ISBN (شابک) : 9781250093554, 9781250093547
ناشر: St. Martin's Publishing Group
سال نشر: 2022
تعداد صفحات: 320
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 39,000
در صورت تبدیل فایل کتاب The Age of Resilience به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب عصر تاب آوری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب عصر تاب آوری
یک تفسیر جدید گسترده از تاریخ تمدن و یک دیدگاه دگرگون کننده از چگونگی رشد گونه های ما در زمینی غیرقابل پیش بینی. ویروس ها همچنان می آیند، آب و هوا در حال گرم شدن است و زمین در حال چرخیدن است. خانواده انسانی ما هیچ کتاب بازی برای پرداختن به آشفتگی در اطراف ما ندارد. جرمی ریفکین، نظریه‌پرداز مشهور اقتصادی و اجتماعی معتقد است، اگر تغییری وجود داشته باشد، این است که ما در حال درک این موضوع هستیم که نژاد بشر هرگز بر زمین تسلط نداشته است و طبیعت بسیار مهیب‌تر از آن چیزی است که ما فکر می‌کردیم، در حالی که گونه ما در تصویر بزرگتر از حیات روی زمین بسیار کوچکتر و کم اهمیت تر به نظر می رسد و جهان بینی دیرینه ما را تضعیف می کند. عصر پیشرفت، که زمانی مقدس شمرده می‌شد، در حال تماشای مرگ است، در حالی که روایت جدید قدرتمندی، عصر انعطاف‌پذیری، در حال صعود است. در «عصر انعطاف‌پذیری»، ریفکین ما را به سفری جدید می‌برد که با نحوه مفهوم‌سازی مجدد زمان و حرکت در فضا آغاز می‌شود. در طول عصر پیشرفت، کارایی استاندارد طلایی برای سازماندهی زمان بود و گونه‌های ما را در تلاش برای بهینه‌سازی سلب مالکیت، کالایی‌سازی و مصرف نعمت‌های زمین، با سرعت‌های بیشتر و در فواصل زمانی رو به کاهش، با هدف افزایش ثروت جامعه بشری است، اما به قیمت نابودی طبیعت. به نظر ریفکین، فضا مترادف با منابع طبیعی غیرفعال شد، در حالی که نقش اصلی دولت و اقتصاد مدیریت طبیعت به عنوان دارایی بود. ریفکین می نویسد که این جهت گیری زمانی-مکانی برای مدت طولانی، بشریت را به عنوان گونه غالب روی زمین به ارتفاعات فرمانروا و به ویرانی جهان طبیعی رسانده است. ریفکین می‌گوید در عصر نوظهور، کارایی جای خود را به سازگاری به عنوان ارزش زمانی فراگیر می‌دهد در حالی که فضا به‌عنوان متحرک، خودسازمان‌دهنده و سیال تلقی می‌شود. نسل جوان به نوبه خود از رشد به شکوفایی، سرمایه مالی به سرمایه زیست‌محیطی، بهره‌وری به باززایی، تولید ناخالص داخلی به شاخص‌های کیفیت زندگی، مصرف بیش از حد به مدیریت زیست‌محیطی، جهانی‌سازی به جهانی شدن، ژئوپلیتیک به سیاست زیست‌کره می‌چرخد. حاکمیت دولت-ملت به حکومت زیست منطقه ای و دموکراسی نمایندگی برای مجامع شهروندان و همسالاری توزیع شده. ریفکین پیشنهاد می‌کند که نسل‌های آینده احتمالاً وجود را کمتر به‌عنوان اشیا و ساختارها و بیشتر به‌عنوان الگوها و فرآیندها تجربه خواهند کرد و خواهند فهمید که هر یک از ما به معنای واقعی کلمه یک اکوسیستم است که از میکروارگانیسم‌ها و عناصری تشکیل شده است که هیدروسفر، لیتوسفر، جو، و زیست کره خود خودمختار عصر پیشرفت جای خود را به خود زیست محیطی عصر تاب آوری می دهد. روش علمی که اکنون فرسوده شده است که عصر پیشرفت را تضمین می کند نیز در حال سقوط است و فضا را برای رویکرد جدیدی به علم به نام مدل سازی سیستم های تطبیقی پیچیده باز می کند. به همین ترتیب، عقل جدا در حال از دست دادن حافظه است در حالی که همدلی و بیوفیلی به یک هنجار تبدیل می شود. در لحظه‌ای که خانواده بشری عمیقاً از آینده ناامید شده‌اند، ریفکین به ما دریچه‌ای به دنیای جدید امیدوارکننده و آینده‌ای کاملاً متفاوت می‌دهد که می‌تواند ما را به دامان طبیعت بازگرداند و به زندگی فرصتی دوباره برای شکوفایی روی زمین بدهد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
A sweeping new interpretation of the history of civilization and a transformative vision of how our species will thrive on an unpredictable Earth. The viruses keep coming, the climate is warming, and the Earth is rewilding. Our human family has no playbook to address the mayhem unfolding around us. If there is a change to reckon with, argues the renowned economic and social theorist Jeremy Rifkin, it’s that we are beginning to realize that the human race never had dominion over the Earth and that nature is far more formidable than we thought, while our species seems much smaller and less significant in the bigger picture of life on Earth, undermining our long-cherished worldview. The Age of Progress, once considered sacrosanct, is on a deathwatch while a powerful new narrative, the Age of Resilience, is ascending. In The Age of Resilience, Rifkin takes us on a new journey beginning with how we reconceptualize time and navigate space. During the Age of Progress, efficiency was the gold standard for organizing time, locking our species into the quest to optimize the expropriation, commodification, and consumption of the Earth’s bounty, at ever-greater speeds and in ever-shrinking time intervals, with the objective of increasing the opulence of human society, but at the expense of the depletion of nature. Space, observes Rifkin, became synonymous with passive natural resources, while a principal role of government and the economy was to manage nature as property. This long adhered to temporal-spatial orientation, writes Rifkin, has taken humanity to the commanding heights as the dominant species on Earth and to the ruin of the natural world. In the emerging era, says Rifkin, efficiency is giving way to adaptivity as the all-encompassing temporal value while space is perceived as animated, self-organizing, and fluid. A younger generation, in turn, is pivoting from growth to flourishing, finance capital to ecological capital, productivity to regenerativity, Gross Domestic Product to Quality of Life Indicators, hyper-consumption to eco-stewardship, globalization to glocalization, geopolitics to biosphere politics, nation-state sovereignty to bioregional governance, and representative democracy to citizen assemblies and distributed peerocracy. Future generations, suggests Rifkin, will likely experience existence less as objects and structures and more as patterns and processes and come to understand that each of us is literally an ecosystem made up of the microorganisms and elements that comprise the hydrosphere, lithosphere, atmosphere, and biosphere. The autonomous self of the Age of Progress is giving way to the ecological self of the Age of Resilience. The now worn scientific method that underwrote the Age of Progress is also falling by the wayside, making room for a new approach to science called Complex Adaptive Systems modeling. Likewise, detached reason is losing cachet while empathy and biophilia become the norm. At a moment when the human family is deeply despairing of the future, Rifkin gives us a window into a promising new world and a radically different future that can bring us back into nature’s fold, giving life a second chance to flourish on Earth.
