The Aesthetics of Communication: Pragmatics and Beyond

زیبایی‌سازی پراگماتیک گستره پراگماتیک عمل‌شناسی در میان علوم زبان در اواخر دهه 1960 در واکنش به برخی مدل‌های کلی‌سازی در زبان‌شناسی پدیدار شد: ساختارگرایی (عمدتاً در اروپا) و دستور زبان زاینده (در ابتدا در ایالات متحده). برخی از شاگردان چامسکی از نحو خود مختار و بعداً از معناشناسی زاینده ناراضی شدند: آنها تصمیم گرفتند از مربی خود جدا شوند. در حالی که چامسکی همچنان در مورد خیلی کم صحبت می کرد، آنها با صحبت های بسیار تلقین آمیز در مورد طیف بسیار گسترده ای از پدیده ها، او را به چالش کشیدند. عمل شناسی - که بار-هیلل آن را به عنوان یک "رشته سطل زباله" در دهه 50 در نظر گرفت - با این وجود اعتبار پیدا کرد. تاریخ عمل شناسی، البته بیش از سه دهه را در بر می گیرد. برداشت رواقی از زبان، در سایه سنت بزرگ یونانی و در نتیجه به شدت ویرانگر، در واقع هدفی عمل گرایانه داشت. اصطلاح پراگماتیک در کانت ظاهر می شود: بیانگر رابطه ای با هدف انسانی است که این هدف تنها در یک جامعه قابل تعیین است. این شخصیت پردازی به طور طبیعی الهام بخش عمل گرایی چارلز سندرز پیرس نئوکانتی است. این دودمان کانت-پیرس است که پس از زیان‌های سنگینی که پوزیتیویسم و ​​رفتارگرایی متحمل شدند، به برداشت‌های بی‌معنای موریس و کارنپ از عمل‌گرایی منجر شد. در هر صورت، علیرغم حضور مستمر رویکرد عمل‌گرایانه در تاریخ اندیشه، این ارزیابی مجدد از عمل‌گرایی (در برابر پیروزی‌هایی که ساختارگرایی و مولدگرایی اعلام کرده بودند) به‌عنوان یک رخنه مهم تجربه شد. طیف وسیعی از عمل شناسی مورد توجه زبان شناسان قرار گرفت.

AESTHETICIZING PRAGMATICS The Gamut of Pragmatics Pragmatics emerged among the sciences of language at the end of the 1960's in reaction to certain totalizing models in linguistics: structuralism (primarily in Europe) and generative grammar (initially in the United States). Certain disciples of Chomsky became dissatisfied with autono­ mous syntax and later with generative semantics: they decided to break away from their mentor. Whereas Chomsky continued to talk a lot about very little, they defied him by speaking very suggestively about an exces­ sively broad range of phenomena. Pragmatics -which Bar-Hillel consid­ ered as a 'wastebasket discipline' in the fifties - nevertheless gained respectability. The history of pragmatics spans, of course, much more than three decades. The Stoic conception of language, in the shadow of the great Greek tradition and therefore intensely subversive, had in fact a pragmatic aim. The term pragmatisch appears in Kant: it expresses a relation with a human goal, this goal being only determinable within a community. This characterization naturally inspires the pragmaticism of l the Neo-Kantian Charles Sanders Peirce . It is this Kant-Peirce lineage that led to Morris and Carnap's rather bland conceptions of pragmatics, after the heavy losses incurred by positivism and behaviorism. In any case, despite the constant presence of a pragmatic approach in the history of thought, this reassessment of pragmatics (against the triumphs proclaimed by structuralism and generativism) was experienced as a Significant break­ through. A whole range of pragmatics came to the attention of linguists.