The Aesthetic Discourse of the Arts: Breaking the Barriers

هنرهای زیبا برای اولین بار با حواس پنجگانه تقسیم شدند، اما از زمان پیدایش آنها، شبکه های زیبایی شناختی را در بین خود نمایان کردند. موسیقی، آهنگ، نقاشی، معماری، مجسمه سازی، تئاتر، رقص - که در خود متمایز هستند - با هم رشد کردند و یکدیگر را تقویت کردند. در طغیان نبوغ فنی کنونی، هنرهای فردی از همه موانع عبور می‌کنند، و همچنین در نوع خود تکثیر می‌شوند. از این رو معیارهای سنتی قدردانی و لذت از بین می روند. حوزه بزرگ و در حال رشد مستلزم اصول جدید قدردانی و ارزش‌های جدید است که برای فرهنگ ما ضروری است.
این مجموعه آغازگر تحقیقی در زمینه مبانی زیبایی شناختی هنرهای زیبا است. ماهیت زیبایی‌شناختی مشترک آنها، و همچنین ویژگی‌های متمایزکننده‌ای که آنها را حفظ می‌کند، ممکن است نقش جهانی زیبایی‌شناسی را در زندگی انسان آشکار کند.
مطالعات پائولا کارابل، جی. فیوری بلانچفیلد، آر. ریس هوبرت، آر. گری، دی. لیپتن، جی. پارسونز، اس. براون، سی. اوسووی روف، تی. راچکا، کی. کاربنیر و دیگران.

The fine arts first emerged divided by the five senses yet, since their very origin, they have projected aesthetic networks among themselves. Music, song, painting, architecture, sculpture, theatre, dance - distinct in themselves - grew together, enhancing each other. In the present outburst of technical ingeniosity, individual arts cross all barriers, as well as proliferate in kind. Hence the traditional criteria of appreciation and enjoyment vanish. The enlarged and ever-growing field calls for new principles of appreciation and new values, essential to our culture.
This collection initiates an inquiry into the aesthetic foundations of the fine arts. Their common aesthetic nature, as well as the differentiating specificities which sustain them, might reveal the universal role of aesthetics in human life.
Studies by Paula Carabell, J. Fiori Blanchfield, R. Riese Hubert, R. Gray, D. Lipten, J. Parsons, S. Brown, C. Osowie Ruoff, T. Raczka, K. Karbenier and others.