دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Kieran Hughes
سری:
ISBN (شابک) : 9781473823297
ناشر: Pen and Sword
سال نشر: 2014
تعداد صفحات:
زبان: English
فرمت فایل : AZW3 (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Terror Attack Brighton: Blowing up the Iron Lady به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب حمله تروریستی برایتون: منفجر کردن بانوی آهنین نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بمب گذاری برایتون در سال 1984، جسورانه ترین حمله تروریستی تا به حال علیه دولت بریتانیا بود. مطمئناً این بلندپروازانه ترین از زمان توطئه باروت در سال 1605 بود. I.R.A موقت. در 12 اکتبر 1984 بمبی را در هتل بزرگ منفجر کرد. در آن زمان اکثر دولت در هتل اقامت داشتند. حزب محافظه کار کنفرانس سالانه خود را در این شهر برگزار می کرد. در این انفجار پنج نفر کشته و بیش از 30 نفر مجروح شدند. به نابودی بیشتر دولت از جمله نخست وزیر مارگارت تاچر بسیار نزدیک بود. پاتریک مگی از I.R.A حدود یک ماه قبل به نام جعلی روی والش در هتل بزرگ رزرو کرده بود. او بمبی را با یک تایمر با تأخیر طولانی در زیر حمام یکی از اتاق ها پنهان کرد. او به دلیل این جنایت به هشت حبس ابد محکوم شد، اما در سال 1999 بر اساس توافقنامه جمعه خوب از زندان آزاد شد. او فقط چهارده سال پشت میله های زندان خدمت کرد. این یکی از دو بمب IRA بود که مستقیماً دولت جمعی آن روز را هدف گرفت. مورد دیگر در فوریه 1991 بود که در اوج هشدار امنیتی جنگ خلیج فارس، I.R.A. یک بمب خمپاره مستقیم به خیابان داونینگ شلیک کرد. کابینه جنگ برای بحث در مورد تهدید صدام حسین تشکیل جلسه داد. بمب تنها چند متر با نخست وزیر و همکاران ارشدش اصابت کرد. بمب گذاری در هتل بزرگ و بمب گذاری در خیابان داونینگ با سایر حملات ارتش جمهوری اسلامی ایران متفاوت بود. هدف آنها مستقیماً قلب دولت منتخب دموکراتیک آن روز، به ویژه نخست وزیر و کابینه بود. سایر بمب گذاری های IRA یا باعث تلفات جانی بیشتر، یا مجروح شدن بیشتر یا هزینه های مالی به مراتب بیشتر شد. به عنوان مثال، حملات در اوماگ در سال 1998 بیست و هشت کشته برجای گذاشت، انفجار در شهر لندن در سال 1993 یک میلیارد پوند هزینه داشت و بمب مرکز خرید منچستر در سال 1996 دویست نفر را مجروح کرد. هر چند این حملات ویرانگر بودند، اما میتوان ادعا کرد که هدف آنها جلب توجه، برهم زدن دموکراسی، هزینهکردن برای کشور و قلدری کردن مسیر آنها به سمت فرآیند تصمیمگیری سیاسی بود.
The Brighton bombing in 1984 was the most audacious terrorist attack ever on the British Government. Certainly it was the most ambitious since the Gunpowder plot of 1605. The Provisional I.R.A. detonated a bomb at the Grand Hotel on 12th October 1984. Most of the Government were staying at the hotel at the time. The Conservative party was holding its annual conference in the town. Five people were killed in the explosion, and more than thirty were injured. It came very close to wiping out most of the Government, including the Prime Minister, Margaret Thatcher. The I.R.A.'s Patrick Magee had booked into the Grand Hotel under the false name of Roy Walsh, about a month before. He planted a bomb with a long-delay timer, hidden under a bath in one of the rooms. He was given eight life sentences for the crime, but released from prison in 1999 under the Good Friday Agreement. He served just fourteen years behind bars. It was one of two IRA bombs aimed directly at the collective Government of the day. The other was in February 1991 when, at the height of the Gulf War security alert, the I.R.A. fired a mortar bomb directly at Downing Street. The War Cabinet was in session to discuss the threat from Saddam Hussein. The bomb was only yards from hitting the Prime Minister and his senior colleagues. The Grand Hotel bombing and the Downing Street bombing were 'different' to the IRA's other attacks. They were aimed directly at the heart of the democratically elected Government of the day, particularly the Prime Minister and Cabinet. Other IRA bombings either caused greater loss of life, resulted in more injuries or were of a far greater financial cost. For example, attacks at Omagh in 1998 killed twenty-eight, the explosion in the City in London in 1993 cost one billion pounds and the Manchester Shopping Center bomb in 1996 saw two-hundred people hurt. Devastating as these attacks were, it can be argued that they were aimed at getting attention, disrupting democracy, costing the country money and bullying their way to the political decision making process.