دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Theodor W. Adorno
سری:
ISBN (شابک) : 8806199552, 9788806199555
ناشر: Einaudi
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Teoria estetica به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نظریه زیبایی شناسی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آخرین کتاب پس از مرگ آدورنو بدون شک خشن ترین اثر فیلسوف فرانکفورتی از نظر مفهومی است. سختی از وظیفهای ناشی میشود که نویسنده توسط هدفش به او محول شده است: فکر کردن به اثر هنری از درون، سوق دادن آن به سمت مفهوم در حالی که میداند چیزی غیر از مفهوم است. اندیشیدن به آن بدون تسلیم شدن به آژیرهای آسان همدلی و تجربه؛ نه در ماهیت انتزاعی، بلکه در پدیدار بودن پیچیده جلوه های تاریخی آن. بنابراین، اثر هنری را در تعلقش به دنیای کالاها، اما تا پایان، یعنی کالایی مطلقی که خود را انکار میکند، نه پناهگاهی آسان از درونیات و یک ذهنیت در روند ناپدید شدن، میاندیشد، بلکه « چیزی که از تبدیل شدن به واقعیت امتناع می ورزد. اندیشیدن به امر منفی که خود را باطن واقعی و مناسب اثر هنری معاصر نشان میدهد، بدون اینکه آن را به هستیشناسی پرورشی بسپارد، بلکه در آن گواهی عینی را درک کند که دایره اثربخشی کامل نیست و در خود بسته نیست.
L'ultimo libro, postumo, di Adorno è senz'altro l'opera più concettualmente aspra del filosofo francofortese. L'asprezza deriva dal compito che l'autore si è visto assegnare dal proprio oggetto: pensare l'opera d'arte dall'interno spingendola al concetto pur sapendo che essa è qualcosa di altro dal concetto. Pensarla senza cedere alle facili sirene dell'empatia e del vissuto; non in un'astratta essenza, bensì nella complessa fenomenicità delle sue manifestazioni storiche. Pensare l'opera d'arte, dunque, nella sua appartenenza al mondo delle merci, ma fino in fondo, ossia come una mercé assoluta che nega se stessa, non facile asilo di una interiorità e di una soggettività in via di sparizione, bensì "cosa" che si rifiuta alla reificazione. Pensare il negativo che si mostra come il vero e proprio interno dell'opera d'arte contemporanea, senza consegnarlo ad un'ontologia edificante, ma cogliendovi piuttosto l'attestazione oggettiva che il circolo dell'effettualità non è perfetto e chiuso in se stesso.