Tennyson and Geology: Poetry and Poetics

این کتاب تفسیرهای جدیدی از اشعار اصلی تنیسون در کنار زمین شناسی معاصر، و به ویژه اصول زمین شناسی چارلز لایل (1830-3) ارائه می دهد. این کتاب با استفاده از رویکردهای مختلف - از خوانش دقیق متون شاعرانه و زمین‌شناسی، زمینه‌سازی تاریخی و کاربرد مفهوم گفتگوگرایی باختین - نه تنها اهمیت زمین‌شناسی را برای شعر تنیسون، بلکه اهمیت حیاتی شعرهای تنیسون را در توضیح مفاهیم نشان می‌دهد. زمین شناسی قرن نوزدهم و پس از آن ایدئولوژی های جنسیتی در شاهزاده (1847) از طریق زمین شناسی های میلر خوانده می شوند، در حالی که نوشته های لایل و دیگر زمین شناسان معاصر، آناتومیست های مقایسه ای و نظریه پردازان زبان در کنار In Memoriam (1851) و Maud (1855). این کتاب استدلال می‌کند که آزمایش تنیسون با زمین‌شناسی لایل، شاعرانگی «یکنواخت‌گرا» قابل‌توجهی را تولید کرد که به بهترین وجه از طریق نظریه باختین قابل درک است. شعری که نقش اساسی روش‌شناسی در زمین‌شناسی را در توسعه تقسیم‌بندی بین علم و فرهنگ نشان می‌دهد، و همچنین عمیقاً بحرانی را در زبان پیش‌بینی می‌کند که بعداً با چرخش زبان‌شناختی قرن بیستم همراه شد.

This book offers new interpretations of Tennyson’s major poems along-side contemporary geology, and specifically Charles Lyell’s Principles of Geology (1830-3). Employing various approaches – from close readings of both the poetic and geological texts, historical contextualisation and the application of Bakhtin’s concept of dialogism – the book demonstrates not only the significance of geology for Tennyson’s poetry, but the vital import of Tennyson’s poetics in explicating the implications of geology for the nineteenth century and beyond. Gender ideologies in The Princess (1847) are read via High Miller’s geology, while the writings of Lyell and other contemporary geologist, comparative anatomists and language theorists are examined along-side In Memoriam (1851) and Maud (1855). The book argues that Tennyson’s experimentation with Lyell’s geology produced a remarkable ‘uniformitarian’ poetics that is best understood via Bakhtinian theory; a poetics that reveals the seminal role methodologies in geology played in the development of divisions between science and culture, and that also, quite profoundly, anticipates the crisis in language later associated with the linguistic turn of the twentieth century.