Television in the Age of Radio: Modernity, Imagination, and the Making of a Medium

تلویزیون مدتها قبل از رایج شدن در آمریکا وجود داشت. خانه ها حتی زمانی که ماشین‌ها، جاز، فیلم و رادیو عصر مدرن را بشارت می‌دادند، تلویزیون تخیل مدرن را تسخیر کرد. در طول دهه‌های 1920 و 1930، تلویزیون ایالات متحده موضوع گفتگو و گمانه‌زنی بود. آیا از نظر فنی امکان پذیر بود؟ آیا از نظر تجاری می تواند مقرون به صرفه باشد؟ شبیه چی بنظر میاد؟ چگونه ممکن است در خدمت منافع عمومی باشد؟ و جایگاه آن در آینده مدرن چه بود؟ این سؤالات نه تنها توسط مردم آمریکا، بلکه از سوی افرادی که مستقیماً در ساخت تلویزیون مشارکت داشتند، مطرح شده است. پاسخ های آنها ممکن است خودخواهانه بوده باشد، اما آنها همچنین بیانیه های آرزویی بودند. تصورات آرمانگرایانه رسانه و تأثیر آن بر روابط اجتماعی به طرحی عملی برای حرکت فراتر از فیلم و رادیو به عصر جدید تبدیل شد.

در تلویزیون در عصر رادیو، فیلیپ دبلیو. سول شرح منحصر به فردی از چگونگی پیدایش تلویزیون ارائه می دهد - نه فقط از نوآوری های فنی یا مبارزات نهادی، بلکه از دغدغه های فرهنگی که در ظهور مدرنیته صنعتی نقش اساسی داشتند. این کتاب تحقیقات مستمری در مورد ارزش‌های آماتورها و علاقه‌مندان اولیه تلویزیون، شور و نگرانی‌ها در مورد فناوری‌های رقیب، و جاه‌طلبی‌های برنامه‌نویسی که در کنار هم به شکل‌گیری رسانه کمک کردند، ارائه می‌کند.

سول بازنگری عمده‌ای از تاریخچه تلویزیون ارائه می‌کند. تلویزیون، به ما در مورد ماهیت رسانه‌های جدید و اینکه چگونه امیدها به آینده دیدگاه‌های مختلفی را که فناوری‌ها، صنایع و مخاطبان را شکل می‌دهند، گرد هم می‌آورد.

Television existed for a long time before it became commonplace in American homes. Even as cars, jazz, film, and radio heralded the modern age, television haunted the modern imagination. During the 1920s and 1930s, U.S. television was a topic of conversation and speculation. Was it technically feasible? Could it be commercially viable? What would it look like? How might it serve the public interest? And what was its place in the modern future? These questions were not just asked by the American public, but also posed by the people intimately involved in television’s creation. Their answers may have been self-serving, but they were also statements of aspiration. Idealistic imaginations of the medium and its impact on social relations became a de facto plan for moving beyond film and radio into a new era.

In Television in the Age of Radio, Philip W. Sewell offers a unique account of how television came to be—not just from technical innovations or institutional struggles, but from cultural concerns that were central to the rise of industrial modernity. This book provides sustained investigations of the values of early television amateurs and enthusiasts, the fervors and worries about competing technologies, and the ambitions for programming that together helped mold the medium.

Sewell presents a major revision of the history of television, telling us about the nature of new media and how hopes for the future pull together diverse perspectives that shape technologies, industries, and audiences.