دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: Colecção Série de Textos Clássicos
نویسندگان: Platão
سری:
ISBN (شابک) : 9789723111088
ناشر: Fundação Calouste Gulbenkian
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 334
زبان: Portuguese
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Teeteto به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تئاتیتوس نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ساختار گفتگو نسبتاً ساده به نظر می رسد. سقراط پس از یک مقدمه
دوگانه دراماتیک، که دومی به تدریج کارکردی روش شناختی به خود می
گیرد، این پرسش را مطرح می کند: «دانش چیست؟» - که کل دیالوگ را
فرمان می دهد. تئاتتوس سه پاسخی را که دیالوگ را تشکیل میدهند،
به او ارائه میکند، که هر کدام به دلیل استقلال خود، به عنوان
چراغی برای استدلال عمل میکنند. [...]
برهان دیالوگ با قصدی متحرک است که در سطح نمایشی بیان شده است:
یادآوری شخصیت تئاتتوس، بازگویی قسمتی از آموزش فلسفی او
(144d-151e). این قصد برخی از افراطهای ارستیک استدلال سقراط، و
نیز انحرافات مکرر، به ویژه در جریان رد پروتاگوراس را توضیح
میدهد. اما در طول رد پاسخهای دوم و سوم تئاتتوس، بهدلیل
دشواریهای عجیب بسیاری از مسائل مطرحشده توسط استدلال سقراط، به
تدریج از بین میرود. این واقعیت نشان دهنده دگرگونی تدریجی در
رویکرد به مسئله دانش است. میتوان بررسی پاسخ اول را صرفاً
مقدمهای و تشکیلدهنده مسئله، رد تئاتتوس، بر اساس نقد نسخههای
متوالی معرفتشناسی منسوب به هراکلیتوس و پروتاگوراس دانست.
به هر حال، همه چیز تغییر میکند. ، پس از رد این پاسخ، دانش به
عنوان یک مشکل مستقل ظاهر می شود. بررسی پاسخ دوم باعث می شود که
اساس شناخت، به عنوان یک فعالیت یکپارچه برای پیدایش «مشکل دانش»
شکل بگیرد. از اینجاست که بررسی پاسخ سوم آغاز می شود که با پذیرش
نتایج تحلیل قبلی، با دشواری جدیدی مواجه می شود: امکان و ابزار
دستیابی به دانش. این دیدگاه کمک میکند تا مشکل یکپارچهسازی
گفتوگو در Corpus با عباراتی بسیار متفاوت از موارد معمول قرار
گیرد.
(از مقدمه J. Trindade Santos)< /i>
A estrutura do diálogo parece comparativamente simples. Após
uma dupla introdução dramática, a segunda das quais
gradualmente vai assumindo uma função metodológica, Sócrates
lança a pergunta – “O que é o saber?” -, que comandará todo o
diálogo. É a ela que Teeteto apresenta as três respostas que
constituem o diálogo, cada uma das quais, pela sua autonomia,
serve de baliza à argumentação. […]
O argumento do diálogo é animado por uma intenção, expressa no
plano dramático: a de recordar a personalidade de Teeteto,
relatando um episódio da sua educação filosófica (144d-151e).
Esta intenção explica alguns excessos erísticos da argumentação
de Sócrates, bem como as frequentes digressões, particularmente
no curso da refutação de Protágoras. Mas deixa-se
progressivamente atenuar, ao longo das refutações da segunda e
terceira respostas de Teeteto, devido à especiosa dificuldade
de muitos dos problemas levantados pela argumentação de
Sócrates. Este facto indicia uma gradual transformação na
abordagem da questão do saber. Podemos considerar o exame da
primeira resposta meramente introdutório e constitutivo do
problema, refutando Teeteto, a partir da crítica das sucessivas
versões apresentadas da ontoepistemologia, atribuída a
Heraclito e Protágoras.
Tudo muda, porém, após a refutação desta resposta, emergindo o
saber como problema autónomo. O exame da segunda resposta dá
origem à constituição da cognição, como atividade unificada à
emergência do “problema do conhecimento”, poderemos dizer. É
desta que parte o exame da terceira resposta, o qual, aceitando
os resultados da análise precedente, se confronta com uma nova
dificuldade: a da possibilidade e meio de atingir o saber. Esta
perspetiva contribui para colocar o problema da integração do
diálogo no Corpus em termos muito diferentes dos
habituais.
(Da introdução de J. Trindade Santos)