Technocracy rising : the Trojan horse of global transformation

اسب تاریک نظم نوین جهانی کمونیسم، سوسیالیسم یا فاشیسم نیست. تکنوکراسی است.

با جزئیات دقیق و فراوانی تحقیقات اصلی، پاتریک ام. وود از تکنوکراسی در حال ظهور استفاده می‌کند تا نقاط جهان‌سازی مدرن را به گونه‌ای که قبلاً هرگز دیده نشده است، به هم متصل کند. خواننده می تواند به وضوح طرح جهانی سازی، عاملان آن و پایان بازی مورد نظر آن را درک کند.

در گرماگرم رکود بزرگ در طول دهه 1930، دانشمندان و مهندسان برجسته یک سیستم اقتصادی مبتنی بر انرژی اتوپیایی به نام تکنوکراسی را پیشنهاد کردند. توسط همان دانشمندان و مهندسان به جای سیاستمداران منتخب اداره می شود. اگرچه این جنبش رادیکال تا سال 1940 شتاب خود را از دست داد، اما زمانی که به طور مفهومی توسط کمیسیون نخبه‌گرای سه‌جانبه (که توسط زبیگنیو برژینسکی و دیوید راکفلر مشترکاً تأسیس شد) در سال 1973 به تصویب رسید و به اصطلاح «اقتصاد بین‌المللی جدید» آن تبدیل شد، جایگاه خود را دوباره به دست آورد. نظم.\"

در 41 سال بعد، بیان مدرن تکنوکراسی و نظم جدید اقتصادی بین المللی به وضوح در برنامه های جهانی مانند دستور کار 21، توسعه پایدار، اقتصاد سبز، شوراها دیده می شود. دولت ها، رشد هوشمند، شبکه هوشمند، ابتکارات نظارت بر آگاهی کامل و موارد دیگر.

وود ادعا می کند که تنها نتیجه منطقی تکنوکراسی، دیکتاتوری علمی است، همانطور که قبلاً در ادبیات دیستوپیایی مانند جهان جدید شجاع دیده شده است. توسط آلدوس هاکسلی (1932) و نوزده و هشتاد و چهار توسط جورج اورول (1948)، که هر دو مستقیماً به چهره تکنوکراسی زمانی که هنوز در مراحل اولیه خود بود نگاه کردند.

با بیش از 250 پاورقی، کتابشناسی گسترده و وضوح سبک نوشتاری، وود خواننده را به سطوح جدیدی از بینش و درک خطر روشن و فعلی تکنوکراسی و اینکه چگونه آمریکایی‌ها می‌توانند بار دیگر آن را رد کنند، به چالش می‌کشد.

The dark horse of the New World Order is not Communism, Socialism or Fascism. It is Technocracy.

With meticulous detail and an abundance of original research, Patrick M. Wood uses Technocracy Rising to connect the dots of modern globalization in a way that has never been seen before so that the reader can clearly understand the globalization plan, its perpetrators and its intended endgame.

In the heat of the Great Depression during the 1930s, prominent scientists and engineers proposed a utopian energy-based economic system called Technocracy that would be run by those same scientists and engineers instead of elected politicians. Although this radical movement lost momentum by 1940, it regained status when it was conceptually adopted by the elitist Trilateral Commission (co-founded by Zbigniew Brzezinski and David Rockefeller) in 1973 to be become its so-called "New International Economic Order."

In the ensuing 41 years, the modern expression of Technocracy and the New International Economic Order is clearly seen in global programs such as Agenda 21, Sustainable Development, Green Economy, Councils of Governments, Smart Growth, Smart Grid, Total Awareness surveillance initiatives and more.

Wood contends that the only logical outcome of Technocracy is Scientific Dictatorship, as already seen in dystopian literature such as Brave New World by Aldous Huxley (1932) and Nineteen Eighty-Four by George Orwell (1948), both of whom looked straight into the face of Technocracy when it was still in its infancy.

With over 250 footnotes, an extensive bibliography and clarity of writing style, Wood challenges the reader to new levels of insight and understanding into the clear and present danger of Technocracy, and how Americans might be able to reject it once again.