Technics and Time, 3: Cinematic Time and the Question of Malaise (Meridian: Crossing Aesthetics)

در دو جلد اول تکنیک و زمان، برنارد استیگلر به دقت از طریق رابطه هایدگر و هوسرل با تکنیک و فناوری کار کرد. در این جا، در جلد سوم، او توجه خود را به رابطه پرلماتیک با تکنیک هایی که در نقد عقل محض کانت می یابد، معطوف می کند، به ویژه در دو نسخه استنتاج متعالی. استیگلر این مشکل را به «طبیعت سینمایی» زمان مرتبط می‌کند، که بر خود سینما مقدم است، اما در آن به عنوان فرایند بیرونی‌سازی طرحواره، از طریق ماندگاری‌های ثالثی و مکانیسم‌های آن به یک آپوتئوزی می‌رسد. این کتاب بر رابطه بین این مضامین و "صنعت فرهنگ" - همانطور که توسط آدورنو و هورکهایمر تعریف شده است - متمرکز است که جایگزین نهادهای آموزشی شده است که مشارکت فرهنگی واقعی به آنها بستگی دارد. استیگلر می‌گوید این جابجایی باعث ایجاد کسالتی شده است که فرهنگ کنونی جهانی از آن رنج می‌برد. نتیجه بالقوه فاجعه بار است.

In the first two volumes of Technics and Time, Bernard Stiegler worked carefully through Heidegger's and Husserl's relationship to technics and technology. Here, in volume three, he turns his attention to the prolematic relationship to technics he finds in Kant's Critique of Pure Reason, particularly in the two versions of the Transcendental Deduction. Stiegler relates this problematic to the "cinematic nature" of time, which precedes cinema itself but reaches an apotheosis in it as the exteriorization process of schema, through tertiary retentions and their mechanisms. The book focuses on the relationship between these themes and the "culture industry"― as defined by Adorno and Horkheimer―that has supplanted the educational institutions on which genuine cultural participation depends. This displacement, Stiegler says, has produced a malaise from which current global culture suffers. The result is potentially catastrophic.