دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Benito Jerónimo Feijoo
سری:
ناشر: ePubLibre
سال نشر: 1729
تعداد صفحات: 0
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 738 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب تئاتر انتقادی جهانی: مقاله، فلسفه
در صورت تبدیل فایل کتاب Teatro crítico universal به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تئاتر انتقادی جهانی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«تئاتر انتقادی جهانی» (تئاتر را باید با معنای «پانوراما» یا مروری بر کل درک کرد که اکنون فراموش شده است)، بین سالهای 1726 و 1739 در هشت جلد منتشر شد. این شامل 118 سخنرانی است که به موضوعات متنوع می پردازد، اما همه آنها با میل شدید میهن پرستانه برای پایان دادن به همه خرافات و عزم فیجو برای انتشار انواع اخبار علمی برای ریشه کن کردن آنچه او "اشتباهات رایج" می نامد رهبری می شود. "، کاری که او با تمام سختی و اراده انجام داد، مانند کریستین توماسیوس در آلمان، یا توماس براون در انگلیس. نویسنده خود را "شهروند آزاد جمهوری نامه ها" نامید، اگرچه تمام قضاوت های خود را به ارتدکس کاتولیک تسلیم کرد و دارای کنجکاوی غیرقابل درمان و همچنین سبکی بسیار صاف و جذاب و عاری از بازی و نبوغ بود. ابهامات باروک، که او از آنها متنفر بود، اگرچه گالیسیزم ها اغلب در آن رخنه می کنند. او در جریان تمام تحولات اروپایی در علوم تجربی و انسانی بود و آنها را در مقالات خود گزارش میکرد، اما به ندرت به تئوریزهسازی اصلاحات عینی در راستای ترقیگرایی ضمنی خود پرداخت. از نظر زیبایی شناسی، او منحصراً مدرن بود (برای مثال به مقاله او "El Idiot" مراجعه کنید) و مواضعی را مطرح می کند که رمانتیسیسم از آنها دفاع خواهد کرد، اما او بی رحمانه خرافاتی را که با عقل، تجربه تجربی و مشاهدات دقیق و مستند در تضاد است، مورد انتقاد قرار می دهد.
El «Teatro crítico universal» (teatro ha de entenderse con la acepción, hoy olvidada, de «panorama» o visión general de conjunto), fue publicado entre 1726 y 1739 en ocho tomos. Consta de 118 discursos que versan sobre los temas más diversos, pero todos se hallan presididos por el vigoroso afán patriótico de acabar con toda superstición y el empeño de Feijoo en divulgar toda suerte de novedades científicas para erradicar lo que él llamaba «errores comunes», lo que hizo con toda dureza y determinación, como Christian Thomasius en Alemania, o Thomas Browne en Inglaterra. El autor se denominaba a sí mismo «ciudadano libre de la república de las letras», si bien sometía todos sus juicios a la ortodoxia católica, y poseía una incurable curiosidad, a la par que un estilo muy llano y atractivo, libre de los juegos de ingenio y las oscuridades postbarrocas, que abominaba, si bien se le deslizan frecuentemente los galicismos. Se mantenía al tanto de todas las novedades europeas en ciencias experimentales y humanas y las divulgaba en sus ensayos, pero rara vez se propuso teorizar reformas concretas en línea con su implícito progresismo. En cuestión de estética fue singularmente moderno (véase por ejemplo su artículo «El nosequé») y adelanta posturas que defenderá el Romanticismo, pero critica sin piedad las supersticiones que contradicen la razón, la experiencia empírica y la observación rigurosa y documentada.